احیاء موات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اقسام و حکم احیاء موات
جز (←مفهومشناسی) |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در فقه شیعه هر فردی که زمینی را احیاء کند، مالک آن می‌شود.<ref>منتظرى، رساله استفتاءات، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۲۳۱.</ref> برخی فقیهان بر این مطلب ادعای [[اجماع]] کرده‌اند.<ref>رضوانی، «زمین موات»، ص۵۷.</ref> زمین‌های موات را بر دو قسم دانسته‌اند: | در فقه شیعه هر فردی که زمینی را احیاء کند، مالک آن می‌شود.<ref>منتظرى، رساله استفتاءات، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۲۳۱.</ref> برخی فقیهان بر این مطلب ادعای [[اجماع]] کرده‌اند.<ref>رضوانی، «زمین موات»، ص۵۷.</ref> زمین‌های موات را بر دو قسم دانسته‌اند: | ||
*موات اصلی (بالاصاله): زمین‌هائی که در ملکیت شخصی نبوده و احیاء در آنها نبوده است. همچنین زمینی که گذشته آن معلوم نباشد نیز در حکم زمین موات بالاصاله است. | *موات اصلی (بالاصاله): زمین‌هائی که در ملکیت شخصی نبوده و احیاء در آنها نبوده است. همچنین زمینی که گذشته آن معلوم نباشد نیز در حکم زمین موات بالاصاله است. | ||
*موات عرضی (بالعرض): سرزمینی که مدت زمانی آباد | *موات عرضی (بالعرض): سرزمینی که مدت زمانی آباد بوده و مالک داشته ولی با گذشت زمان تبدیل به موات شده است.<ref>محمدی، شرح تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۶۲.</ref> | ||
زمین موات، جزو [[انفال]] بوده و در زمان حضور [[امام معصوم]]، نمی‌توان بدون اذن امام در آن تصرف کرد.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> البته در زمان غیبت، اذن عام از جانب امام داده شده و بدون اذن امام نیز می‌توان در این زمین‌ها تصرف کرد.<ref>قطیفی، السراج الوهاج، ۱۴۱۳ق، ص۶۰.</ref> | زمین موات، جزو [[انفال]] بوده و در زمان حضور [[امام معصوم]]، نمی‌توان بدون اذن امام در آن تصرف کرد.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۰۲.</ref> البته در زمان غیبت، اذن عام از جانب امام داده شده و بدون اذن امام نیز می‌توان در این زمین‌ها تصرف کرد.<ref>قطیفی، السراج الوهاج، ۱۴۱۳ق، ص۶۰.</ref> | ||