آخرالزمان: تفاوت میان نسخه‌ها

آخرالزمان در روایات اسلامی در دو معنا به کار رفته است؛ مدت‌زمان بین آغاز نبوت [[پیامبر اسلام]](ص) تا وقوع قیامت،{{مدرک}} و دیگری دوران ظهور امام دوازدهم(ع).<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۳۳ق، ج۴، ص۱۹۹.</ref> بنابر برخی روایات، پیامبر اسلام(ص)، پیامبر آخرالزمان دانسته شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۲۸۶.</ref>  همچنین در بسیاری از روایات اسلامی<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار الکتب العلمیة، ج۴، ص۴۹۱؛ اربلی، کشف الغمّه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۶۵؛ عبد العزیز المقدسی، عقد الدرر، ۱۴۲۵ق، ص۹۱.</ref> اصطلاح آخرالزمان به معنای زمانی دانسته شده که در آن منجی ([[امام مهدی|مهدی موعود(عج)]]) ظهور می‌کند.<ref>ترمذی، صحیح ترمذی، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۶.</ref> در روایات اسلامی و شیعی، ویژگی‌هایی برای آخر الزمان بیان شده است؛ از جمله آزمون‌های سخت و [[فتنه‌های آخرالزمان]]،<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref> ظهور منجی و جدال بین حق و باطل،<ref>اربلی، کشف الغمّه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۶۶و۲۶۷.</ref> و همچنین غلبه حق بر باطل و عصر طلایی جهان.<ref>اربلی، کشف الغمّه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۲۶۲و۲۶۳.</ref>

در روایات اسلامی برای این دوران، نشانه‌هایی بیان شده است که به نشانه‌های آخرالزمان معروف است و از این لحاظ ظهور موعود به قیامت تشبیه شده است، زیرا همچنان که قیامت علائمی دارد (اشراط الساعه)، ظهور موعود نیز دارای نشانه‌هایی است که قبل از آن رخ می‌دهند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین وتمام النعمة، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ص۵۸۸.</ref>  

*ظهور [[سید حسنی]]، اختلاف [[بنی عباس]] در مُلک و ریاست<ref>اربلی، کشف الغمّة، ۱۳۸۱ش، ص۲۴۷ و ۲۵۱.</ref>  

اما در برخی از منابع [[اهل سنت]] و برخی [[جوامع حدیثی شیعه]]، نشانه‌های ظهور مهدی(عج)  با علامت‌های نزدیک شدن برپایی قیامت آمیخته شده است. در حالی‌که آخرالزمان ناظر به قسمت پایانی همین عالم است ولی اشراط الساعه نشانه‌های برپایی قیامت است.

از رویدادهای بسیار مهم در عصر طلایی جهان و پس از ظهور منجی و فعالیت‌های وی، [[رجعت]] است. منظور از رجعت زنده شدن برخی از افراد است که شامل گروهی از صالحان و گروهی از بدکاران خواهد بود.

در میان مسیحیان از دورانی سخن گفته می‌شود که در آن بازگشت حضرت عیسی(ع) روی خواهد داد. رجعت مسیح در [[کتاب مقدس]] بیش از سیصد بار ذکر شده است و چندین باب کامل به این موضوع اختصاص دارد.<ref>انجیل متی۲۴ و ۲۵؛ انجیل مرقس ۱۳؛ انجیل لوقا ۲۱.</ref>  

حتی بعضی ادعا کرده‌اند که درک صحیح رجعت مسیح، کلید کتاب مقدس است.<ref>الاهیات مسیحی، ص۳۲۷.</ref> طبق عقیده ایشان، مسیح دوباره در آخرالزمان می‌آید و برنامه نجات را کامل خواهد کرد<ref>یوحنا ۴: ۴۲؛ عبرانیان۹: ۲۸.</ref> آنان بر این باورند که در بازگشت مسیح، جهان روی سعادت را خواهد دید و جهان پس از ظهور آن منجی در صلح و صفای کامل به سر خواهد برد<ref>اشعیا۲: ۷.</ref> و جنگ و خون‌ریزی از جهان رخت برمی‌بندد و امتی بر امتی شمشیر نخواهد کشید.<ref>اشعیا۲: ۴.</ref> در فرهنگ مسیحی و کتاب مقدس اعتقاد غلبه حق بر باطل در این دوران روشن است<ref>یوحنا، ۴: ۴۲.</ref> و از دیدگاه ایشان منجی کل، مسیح می‌باشد.<ref>اشعیا۲: ۷ مرقس، ۹: ۱۱-۱۳.</ref>  

#مسیح زمانی ظهور می‌کند که مردم مجرم‌اند و ظلم دنیا را فرا گرفته است.<ref>اشعیا ۴۸: ۱۱.</ref>  

#قوم‌ها و ممالک جهان با یکدیگر به ستیز برخواهند خاست و در جاهای مختلف، قحطی و زمین لرزه روی خواهد داد.<ref>متی۲۴: ۷ به بعد.</ref>  

#بعد از آن مصیبت‌ها، خورشید تیره و تار شده و ماه دیگر نور نخواهد داشت.<ref>متی۲۴: ۲۹؛ لوقا۲۱: ۲۳-۲۵.</ref>  

#بر اساس کتاب مقدس، ظهور [[دجال]] (ضد مسیح) نیز از وقایعی است که قبل از ظهور عیسی به وقوع می‌انجامد.<ref>یوحنا۲: ۱۸؛ تسالونیکیان۱: ۷-۸.</ref>  

در دین [[یهود]] هم بارها به «روزهای آخر» یا «روز خداوند» (یوم یهوه) اشاره شده که دورانی است که در آن عظمت ملی یهود به آخرین حدّ اعتلای خود خواهد رسید و گناه‌کاران نابود خواهند شد<ref>عاموس۵: ۱۸-۲۰، ۲: ۱۲-۱۷.</ref> و پادشاهی از نسل یسی (پدر داود) که روح خداوند بر او قرار گرفته و حکیم و خداترس است ظهور خواهد کرد و جهان را از عدل و خیر و برکت پُر خواهد نمود؛ چنان که گرگ با برّه سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید.<ref>عاموس ۱۱: ۱۸؛ هوشع ۲: ۲۰-۲۵؛ میکاه ۵: ۲۶؛ ارمیا ۲۳: ۵۶؛ حزقیال ۱۱:۱۷-۲۰، ملاکی ۳: ۱۶ و ۴: ۵.</ref> روز خداوند روزی است که سیر تاریخ جهان به نقطه غایت و کمال خود می‌رسد.<ref>اشعیاء ۵۲: ۱۳ و ۵۳: ۱۲.</ref>  

زمان ظهور ماشیح جنگ‌های سختی بین دولت‌ها در جریان است: هر وقت ببینی که دولت‌ها با هم به جنگ می‌پردازند منتظر قدوم «ماشیح» باش، چون در دوره [[حضرت ابراهیم]](ع) نیز چنین شد و هنگامی که دولت‌ها با هم به جنگ پرداختند برای ابراهیم نجات حاصل گردید.»<ref>پیدایش۱۴.</ref> ظهور «ماشیح» با سختی‌ها و مشقت‌های طاقت فرسا همراه خواهد بود و پیش از ظهور او آشفتگی و فساد در جهان به بالاترین درجه خود خواهد رسید و مشکلات و سختی‌های زندگی غیرقابل تحمل خواهد شد.<ref>اشعیاء ۶۰: ۲۱؛ حزقیال ۳۸ و ۳۹.</ref> این کشمکش‌ها و جنگ‌های میان دولت‌ها، جنگ‌های گوگ و ماگوگ ([[یأجوج و مأجوج]]) نام دارد.<ref>اشعیاء ۶۰: ۲۱؛ حزقیال ۳۸ و ۳۹.</ref>  

#شفای بیماران<ref>حزقیال ۴۷: ۹.</ref>  

#پر ثمر شدن میوه‌های درختان<ref>حزقیال ۴۷: ۹.</ref>  

#آباد شدن ویرانی‌ها<ref> حزقیال۱۶: ۵۵ .</ref>  

#تجدید بنای اورشلیم<ref>اشعیا ۵۴: ۱۱ و ۱۲.</ref>  

#برقراری صلح در سراسر طبیعت<ref>اشعیاء ۱۱: ۶، ۷، ۸.</ref>  

#محو شدن گریه و زاری و شیون در جهان<ref>اشعیا ۶۵: ۱۹.</ref>  

#نبود مرگ در جهان<ref>اشعیاء ۲۵: ۸.</ref> <ref>و نیز پسیقتارباتی، ۱۵۲ ب، یروشلمی تعنیت ۶ دال، سنهدرین۹۷ الف، برشیت ربا۴۳: ۴، عوودازارا ۳ ب، تنحوماعقو۷، پساجیم۸۸الف به نقل از: خدا، جهان، انسان و ماشیح در آموزه‌های یهود.</ref>

 

در یک بند از گات‌ها یا گاهان نیز که سروده‌های [[زردشت]] است سخن از مردی است که در آینده می‌آید و راه نجات را می‌یابد.<ref>گات‌ها یسن۴۳، بند۳.</ref> همچنین در گات‌ها چند بار به واژه سوشیانت (سودرسان) برمی‌خوریم که همان منجی زردشت است<ref>همان، یسن۴۵ بند۱۱.</ref> واژه فرشوکرتی (کامل سازی جهان) یکی دیگر از اصطلاحاتی است که در گاهان<ref>سین۳۰ بند۹.</ref> آمده است و اشاره به موضوع آخرالزمان دارد، زمانی که پس از ضعف و سرانجام نابودی اهریمن و نیروهای اهریمنی، جهان به کمال نخستین خویش بازمی‌گردد (گات‌ها یسناوهات). بنابراین سوشیانس یا سوشیانت همان کسی است که در پایان جهان ظهور خواهد کرد و سوشیانت پیروزگر نام دارد و استوت ارت (کسی که از فیض زندگانی او، همۀ انسان‌ها فناناپذیر می‌شوند<ref>پورداود، فروهر، ۱۳۷۴ش، ص۱۵.</ref> ) هم نامیده خواهد شد.<ref>اوستا، ج۱، ص۴۰۵ ۴۳۰.</ref> در اوستا کلمه «سوشیانت» حداقل هشت بار و «استوت ارت» حداقل دوبار آمده است.

*اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمّة فی معرفة الأئمّة، قم، مجمع العالمی لاهل البیت، ۱۴۳۳ق.

* تیسن، هندی، الاهیات مسیحی، مترجم طاله میکائیلیان، تهران، انتشارات حیات ابدی، بی تا.