مجمع روحانیون مبارز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
انتخابات مجلس سوم در ۱۸ فروردین ۱۳۶۷ش برگزار شد و از لیست ۳۰ نفره مجمع روحانیون مبارز در تهران، ۲۷ نفر به مجلس راه یافتند که سه منتخب آن با جامعه روحانیت مشترک بود.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، جامعه روحانیت مبارز، ۱۳۸۸ش، ص۹۳.</ref> این انشعاب در جامعه روحانیت و شکل‌گیری مجمع روحانیون، نقش مؤثری بر مرزبندی‌های جدید سیاسی داشته و سبب شفاف شدن مواضع گروه‌ها و به وجود آمدن جریان‌ها، احزاب و گفتمان‌های مختلف در ایران شد.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، جامعه روحانیت مبارز، ۱۳۸۸ش، ص۹۷.</ref> | انتخابات مجلس سوم در ۱۸ فروردین ۱۳۶۷ش برگزار شد و از لیست ۳۰ نفره مجمع روحانیون مبارز در تهران، ۲۷ نفر به مجلس راه یافتند که سه منتخب آن با جامعه روحانیت مشترک بود.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، جامعه روحانیت مبارز، ۱۳۸۸ش، ص۹۳.</ref> این انشعاب در جامعه روحانیت و شکل‌گیری مجمع روحانیون، نقش مؤثری بر مرزبندی‌های جدید سیاسی داشته و سبب شفاف شدن مواضع گروه‌ها و به وجود آمدن جریان‌ها، احزاب و گفتمان‌های مختلف در ایران شد.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، جامعه روحانیت مبارز، ۱۳۸۸ش، ص۹۷.</ref> | ||
اولین شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز به دبیرکلی [[مهدی کروبی]] و عضویت افرادی مانند [[سید محمد موسوی خوئینی‌ها]]، محمدرضا توسلی، حسن صانعی، [[سید محمد خاتمی]]، رسول منتجب‌نیا، اسدالله بیات، حیدرعلی جلالی خمینی، صادق خلخالی، سید محمود دعایی و هادی غفاری (فرزند [[حسین غفاری]]، از مبارزان علیه [[حکومت پهلوی]]) تشکیل شد.<ref>[https://sharghdaily.com/fa/main/detail/262085 «چرا امام اجازه انشعاب داد؟»]، روزنامه شرق.</ref> بعدها برخی از اعضای اولیه مجمع مانند جلالی خمینی و دعایی از این تشکل کناره‌گیری کردند.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۳۹۰ش، ص۳۰۱-۳۰۹.</ref> | اولین شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز به دبیرکلی [[مهدی کروبی]] و عضویت افرادی مانند [[سید محمد موسوی خوئینی‌ها]]، محمدرضا توسلی، حسن صانعی، [[سید محمد خاتمی]]، امام جماراني، سيد محمد هاشمي، محمد علي انصاري، محمد علي رحماني، محمد صدوقي، سيد سراج‌الدين موسوي، سيد عبدالواحد موسوي لاري، علي اكبر آشتياني، ناصر قوامي، محمد علي نظام زاده، سيد محمد علي ابطحي، رسول منتجب‌نیا، اسدالله بیات، حیدرعلی جلالی خمینی، صادق خلخالی، سيد تقي درچه‌اي، عيسي ولايي، سيد حميد روحاني، اسدالله كيان ارثي، سید محمود دعایی و هادی غفاری (فرزند [[حسین غفاری]]، از مبارزان علیه [[حکومت پهلوی]]) تشکیل شد.<ref>[https://sharghdaily.com/fa/main/detail/262085 «چرا امام اجازه انشعاب داد؟»]، روزنامه شرق.</ref> بعدها برخی از اعضای اولیه مجمع مانند جلالی خمینی و دعایی از این تشکل کناره‌گیری کردند.<ref>سلیمی‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۳۹۰ش، ص۳۰۱-۳۰۹.</ref> | ||
پس از مدتی عنوان «چپ» یا چپ اسلامی بر مجمع روحانیون مبارز اطلاق شد و در حال حاضر نیز به «اصلاح‌طلب» شهرت یافته‌اند و جامعه روحانیت مبارز نیز مشهور به جناح «راست» یا «اصول‌گرا» است.<ref>پناهی و دیگران، [http://ensani.ir/file/download/article/20140601102533-9792-54.pdf «تبیین جامعه‌شناختی تحول گفتمان مجمع روحانیون مبارز»]، ص۱۶۳؛ سلیمی‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۳۹۰ش، ص۲۸.</ref> | پس از مدتی عنوان «چپ» یا چپ اسلامی بر مجمع روحانیون مبارز اطلاق شد و در حال حاضر نیز به «اصلاح‌طلب» شهرت یافته‌اند و جامعه روحانیت مبارز نیز مشهور به جناح «راست» یا «اصول‌گرا» است.<ref>پناهی و دیگران، [http://ensani.ir/file/download/article/20140601102533-9792-54.pdf «تبیین جامعه‌شناختی تحول گفتمان مجمع روحانیون مبارز»]، ص۱۶۳؛ سلیمی‌بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۳۹۰ش، ص۲۸.</ref> | ||