عابس بن ابی شبیب شاکری: تفاوت میان نسخه‌ها

عابس بن ابی شبیب شاکری از مردان [[قبیله بنی شاکر]] که طائفه ای از [[قبیله بنی همدان]] بود می باشد؛ مردم این طائفه از شجاعان جنگها بودند از این رو اعراب به آن ها «فتیان الصباح، یعنی جوان مردان صبح» لقب داده بودند.<ref>حمید بن احمد المحلی، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمة الزیدیه، ج 1، ص 212</ref>

قبیله بنی شاکر از جمله عابس بن ابی شبیب شاکری از علاقه مندان [[اهل بیت(ع)]] و شیعیان [[علی بن ابی طالب(ع)]] به شمار می آمدند؛ آنان به خصوص اخلاص زیادی نسبت به [[امیرالمؤمنین(ع)]] داشته اند.<ref>محمد السماوی، ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، ص 127</ref>

عابس از خاصان امام علی(ع) و از یاران با وفای امام حسین(ع)<ref>رجال طوسی، ص 78</ref> بود. وی از اوصاف پسندیده قومش در حد کمالش بهره مند بود؛ او از رجال شیعه و از رؤسای آنها و مردی شجاع و خطیبی توانا و عابدی پرتلاش و متهجّد و از مهتران، دلاوران، سخنوران، عابدان، و شب زنداران [[شیعه]] بود.<ref>محمد السماوی، ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، ص 126؛ علی النمازی الشاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج 4، ص 305؛ ذخیرة الدارین، ص۲۴۹. وسیلةالدارین، ص۱۵۸</ref>

نقل شده که امیرالمؤمنین(ع) در [[جنگ صفّین]] در حق مردان با اخلاص و شجاع بنی شاکر فرمودند: «لو تمت عدتهم ألفا لعبد الله حق عبادته؛ اگر تعداد قبیله بنی شاکر به هزار نفر می رسید، حقّ عبادت خدا به جا آورده می شد.»<ref>محمد السماوی، ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، ص 127</ref>