حدوث و قدم: تفاوت میان نسخه‌ها
←حدوث و قدم در روایات
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) (اصلاح لینک) |
|||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
در [[حدیث| احادیث]] [[امامان شیعه|امامان شیعه]] علیهم السلام بیاناتی درباره حدوث عالم و نفی قدیم بودن آن آمده است. | در [[حدیث| احادیث]] [[امامان شیعه|امامان شیعه]] علیهم السلام بیاناتی درباره حدوث عالم و نفی قدیم بودن آن آمده است. | ||
از جمله در [[کتاب | از جمله در [[التوحید (کتاب)|کتاب توحید]] [[شیخ صدوق]] در مورد اثبات حدوث عالم<ref>ابن بابویه، التوحید، ص ۲۹۳، ۲۹۷ـ۲۹۸</ref> روایتی نقل شده که فردی از [[امام رضا علیه‌السلام| امام رضا(ع)]] پرسید دلیل حدوث عالم چیست؟ ایشان حادث شدن خود او را دلیل بر حدوث عالم دانست. | ||
همچنین [[ امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در پاسخ [[ابن‌ابی‌العوجاء]] درباره دلیل حدوث عالم، بیان می‌کند که وجود تغییر و از بین رفتن در اشیای عالم، نشان دهنده بطلان قدیم بودن است.{{یادداشت|من هيچ چيز خُرد و كلانى را نديده ام، مگر آن كه هرگاه مانندش به آن ضميمه شود بزرگتر گردد و اين موجب مى شود تا آن شى ء از حالت نخستين خود در آمده، حالتى ديگر به خود گيرد . اگر آن شى ء [نه حادث ، بلكه] قديم بود زوال و تغيير در آن راه نمى يافت.ری شهری، ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۳، ص۴۲۴.}}<ref>نیز رجوع کنید به الکافی، ۱۴۰۷ق، ج ۱، ص۷۷؛ برای سایر روایات شیعی درباره حدوث رجوع کنید به نهج‌البلاغة، خطبه ۱، ۹۰، ۱۵۲، ۱۸۲، ۱۸۵، ۱۸۶؛ الکافی، ج ۱، ص۱۳۴ـ۱۳۵؛ صدوق، التوحید، ۱۳۸۵ـ۱۳۸۶، ج ۲، ص۶۰۷؛ مجلسی، بحارالانوار،۱۴۰۳ق، ج۳، ص۴۶ و ج ۵۴، جاهای متعدد</ref> | همچنین [[ امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در پاسخ [[ابن‌ابی‌العوجاء]] درباره دلیل حدوث عالم، بیان می‌کند که وجود تغییر و از بین رفتن در اشیای عالم، نشان دهنده بطلان قدیم بودن است.{{یادداشت|من هيچ چيز خُرد و كلانى را نديده ام، مگر آن كه هرگاه مانندش به آن ضميمه شود بزرگتر گردد و اين موجب مى شود تا آن شى ء از حالت نخستين خود در آمده، حالتى ديگر به خود گيرد . اگر آن شى ء [نه حادث ، بلكه] قديم بود زوال و تغيير در آن راه نمى يافت.ری شهری، ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۳، ص۴۲۴.}}<ref>نیز رجوع کنید به الکافی، ۱۴۰۷ق، ج ۱، ص۷۷؛ برای سایر روایات شیعی درباره حدوث رجوع کنید به نهج‌البلاغة، خطبه ۱، ۹۰، ۱۵۲، ۱۸۲، ۱۸۵، ۱۸۶؛ الکافی، ج ۱، ص۱۳۴ـ۱۳۵؛ صدوق، التوحید، ۱۳۸۵ـ۱۳۸۶، ج ۲، ص۶۰۷؛ مجلسی، بحارالانوار،۱۴۰۳ق، ج۳، ص۴۶ و ج ۵۴، جاهای متعدد</ref> | ||