مرتضی حائری یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

مرتضی حائری یزدی، نخستین پسر آیت‌اللّه حاج شیخ‌عبدالكریم حائرى یزدى، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، در چهاردهم [[ذی الحجة]] 1334ق به دنیا آمد. در شش سالگى همراه پدر به [[قم]] رفت.<ref>حائرى یزدى، مرتضی، سردلبران، ص 12</ref>

==تحصیل==

مدتى در محضر پدر خود شاگردى نمود و پس از وفات او، حدود پانزده سال در درسهاى فقه و اصولِ پدر همسر خود([[سیدمحمد حجت كوه كمرى]]) و [[سیداحمد خوانسارى]] شركت كرد.

وى از كسانى بود كه براى اقامت آیت‌اللّه حاج آقا[[حسین بروجردى]] در [[قم]] تلاش كرد و مدتى در حلقه درس وى حضور یافت. بخش [[الهیات|الهیاتِ]] ''[[اسفار]]'' [[صدرالمتألهین]] را خصوصى درس گرفت و بر سایر مباحث آن كتاب نیز با مطالعه و رجوع به [[امام خمینی]](ره) وقوف یافت.<ref>حائری‌یزدى، مرتضی، سر دلبران، ص 76، 88، 204 ؛ حائری‌یزدى، مهدی، ص 61</ref>

==اجتهاد و تدریس==

حائرى از دو [[مرجع تقلید]] ''[[نجف]]''، [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[آقا ضیاء عراقی|آقا ضیاءالدین عراقى]]، گواهى [[اجتهاد]] داشت،<ref>حائرى یزدى، مرتضی، سر دلبران، ص 242</ref> و پس از سالها تدریس مقدمات و سطح، از حدود سى سالگى به تدریس [[خارج فقه]] و اصول پرداخت كه نزدیك سی‌سال طول كشید. وى از استادان بارز حوزه و به دقت و ژرف‌اندیشى معروف بود و شاگردان بسیارى تربیت كرد كه برخى از آنان از مدرّسان بزرگ حوزه شدند. حائرى، علاوه بر تدریس فقه و اصول، جلسات [[تفسیر قرآن]] و [[عقاید]] نیز داشت.<ref>حائرى یزدى، مرتضی، صلاة، ص 4</ref>