غبطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←واژه‌شناسی
(درج الگوی درجه بندی) |
جز (←واژه‌شناسی) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
غبطه یا رشک در اصطلاح [[اخلاق اسلامی]] به معنای آرزوی داشتن نعمتی برای خود است، همانند آنچه دیگری دارد؛ بدون آن‌که در فکر از دست رفتن آن نعمت از دیگری باشد.<ref> فیومی، مصباح المنیر،۱۴۱۸ق، ج۱، ص۴۴۲.</ref> غبطه در لغت به معنای حال خوش و نیکو، نعمت و شادمانی است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۸-۳۵۹.</ref> | غبطه یا رشک در اصطلاح [[اخلاق اسلامی]] به معنای آرزوی داشتن نعمتی برای خود است، همانند آنچه دیگری دارد؛ بدون آن‌که در فکر از دست رفتن آن نعمت از دیگری باشد.<ref> فیومی، مصباح المنیر،۱۴۱۸ق، ج۱، ص۴۴۲.</ref> غبطه در لغت به معنای حال خوش و نیکو، نعمت و شادمانی است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۸-۳۵۹.</ref> | ||
غبطه در کلمات [[فقها]] در بحث تصرفات ولیّ (پدر، جد و حاکم شرع) در اموال | غبطه در کلمات [[فقها]] در بحث تصرفات ولیّ (پدر، جد و حاکم شرع) در اموال مُوَلّی علیه (فرزند صغیر، یتیم و مجنون) به معنای مصلحت و منفعت به کار رفته است.<ref> موسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۵۳۵.</ref> مثلاً گفته می‌شود تصرف ولیّ در اموال مولی علیه منوط به غبطه (مصلحت) برای مولی علیه است.<ref>علامه حلی، تذکرة الفقها، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۸۰.</ref> همچنین در بحث [[امانت شرعی]] گفته می‌شود رعایت غبطه (مصلحت) مالک و عدم تصرف ضرری در مال او [[واجب]] است.<ref>موسسه دایره المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعه الفقهیه، ۱۴۲۳ق، ج۱۷، ص۵۹.</ref> | ||
==فضلیت اخلاقی== | ==فضلیت اخلاقی== | ||