کاربر ناشناس
آیه ابتلای ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani جز (←دلالت بر عصمت امام) |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ابتلای ابراهیم(ع)'''، [[آیه]] ۱۲۴ [[سوره بقره]] است که طبق آن خداوند [[حضرت ابراهیم]](ع) را پس از چند امتحان به مقام [[امامت]] نصب کرده است. عالمان شیعه این آیه را یکی از دلایل قرآنی برای الهی بودن نصب [[امام]] و لزوم [[عصمت]] امام می‌دانند. | '''آیه ابتلای ابراهیم (ع)'''، [[آیه]] ۱۲۴ [[سوره بقره]] است که طبق آن خداوند [[حضرت ابراهیم]] (ع) را پس از چند امتحان به مقام [[امامت]] نصب کرده است. عالمان [[شیعه]] این آیه را یکی از دلایل قرآنی برای الهی بودن نصب [[امام]] و لزوم [[عصمت]] امام می‌دانند. | ||
==متن و ترجمه آیه== | ==متن و ترجمه آیه== | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|تراز=وسط | |تراز=وسط | ||
|عنوان={{عربی|اندازه=95%|وَ إِذْ ابتلی إِبراهیمَ ربّه بِکلماتٍ فأتمهنّ قالَ إِنّی جاعِلُک لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرّیتی قالَ لایَنالُ عَهدی الظّالِمینَ ﴿۱۲۴﴾}} | |عنوان={{عربی|اندازه=95%|وَ إِذْ ابتلی إِبراهیمَ ربّه بِکلماتٍ فأتمهنّ قالَ إِنّی جاعِلُک لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرّیتی قالَ لایَنالُ عَهدی الظّالِمینَ ﴿۱۲۴﴾}} | ||
|هنگامی که خداوند، ابراهیم(ع) را با وسایل گوناگونی آزمود [و او به خوبی از عهده آزمون برآمد]؛ خداوند به او فرمود: من تو را امام مردم قرار دادم. ابراهیم(ع) گفت: از فرزندان من ] نیز [امامانی قرار بده]خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد.}}{{پاک کن}} | |هنگامی که خداوند، ابراهیم (ع) را با وسایل گوناگونی آزمود [و او به خوبی از عهده آزمون برآمد]؛ خداوند به او فرمود: من تو را امام مردم قرار دادم. ابراهیم (ع) گفت: از فرزندان من ] نیز [امامانی قرار بده]خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد.}}{{پاک کن}} | ||
=== مفاد آیه === | === مفاد آیه === | ||
در این [[آیه]] سه مسئله توجه [[:رده:مفسران|مفسران]] و [[:رده:متکلمان|متکلمان]] اسلامی را به خود جلب کرده است: | در این [[آیه]] سه مسئله توجه [[:رده:مفسران|مفسران]] و [[:رده:متکلمان|متکلمان]] اسلامی را به خود جلب کرده است: | ||
# مقصود از کلمات یا آزمون‌هایی که خداوند، [[ابراهیم]](ع) را به واسطه آنها آزموده است چیست؟ | # مقصود از کلمات یا آزمون‌هایی که خداوند، [[ابراهیم]] (ع) را به واسطه آنها آزموده است چیست؟ | ||
# مقصود از [[امامت]] که خداوند پس از موفقیت حضرت [[ابراهیم]](ع) در آزمون‌های الهی به وی عطا کرد چیست؟ | # مقصود از [[امامت]] که خداوند پس از موفقیت حضرت [[ابراهیم]] (ع) در آزمون‌های الهی به وی عطا کرد چیست؟ | ||
# مقصود از ظلم که مانع بهره‌مندی از مقام امامت است چیست؟ به عبارت دیگر، آیا آیه بر لزوم [[عصمت]] امام دلالت می‌کند؟ | # مقصود از ظلم که مانع بهره‌مندی از مقام امامت است چیست؟ به عبارت دیگر، آیا آیه بر لزوم [[عصمت]] امام دلالت می‌کند؟ | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
دراین‌باره آرای مختلفی نقل شده است: | دراین‌باره آرای مختلفی نقل شده است: | ||
أ. از [[امام صادق]] ( | أ. از [[امام صادق]] (ع) روایت شده که آزمون [[ابراهیم]] (ع) به واسطه خوابی بود که دید فرزندش [[اسماعیل]] (ع) را قربانی می‌کند. به نظر می‌رسد آنچه در این [[روایت]] آمده یکی از مهم‌ترین آزمون‌های [[حضرت ابراهیم]] (ع) بوده است و مقصود اختصاص آزمون ابراهیم (ع) بدان نیست. | ||
ب. از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در این باره سه تفسیر نقل شده است: | ب. از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در این باره سه تفسیر نقل شده است: | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
# مناسک [[حج]] است. | # مناسک [[حج]] است. | ||
ج. [[حسن بصری]] گفته است: «کلمات» عبارتند از: احتجاج [[ابراهیم]](ع) با پرستشگران ستارگان، ماه و خورشید، افکندن وی در آتش، [[هجرت]] از زادگاه و ذبح فرزندش [[اسماعیل]] (علیه‌السلام). | ج. [[حسن بصری]] گفته است: «کلمات» عبارتند از: احتجاج [[ابراهیم]] (ع) با پرستشگران ستارگان، ماه و خورشید، افکندن وی در آتش، [[هجرت]] از زادگاه و ذبح فرزندش [[اسماعیل]] (علیه‌السلام). | ||
د. [[ابوعلی جبایی]] گفته است: مقصود، آزمون ابراهیم(ع) به طاعات عقلی و شرعی است. | د. [[ابوعلی جبایی]] گفته است: مقصود، آزمون ابراهیم (ع) به طاعات عقلی و شرعی است. | ||
هـ. مجاهد گفته است: مقصود از «کلمات» جمله: (قالَ إِنّی جاعِلُک لِلنّاسِ إِماماً) و آیات پس از آن است. بر این اساس، [[امامت]] یکی از موارد امتحان ابراهیم (علیه‌السلام) بوده است، نه مقامی که پس از امتحان به وی عطا شده باشد. | هـ. مجاهد گفته است: مقصود از «کلمات» جمله: (قالَ إِنّی جاعِلُک لِلنّاسِ إِماماً) و آیات پس از آن است. بر این اساس، [[امامت]] یکی از موارد امتحان ابراهیم (علیه‌السلام) بوده است، نه مقامی که پس از امتحان به وی عطا شده باشد. | ||