ربوبیت: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[حدیث|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] آمده است: «... فَلَمَّا رَأَیْنَا الْخَلْقَ مُنْتَظِماً وَ الْفَلَكَ جَارِیاً وَ التَّدْبِیرَ وَاحِداً وَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دَلَّ صِحَّةُ الْأَمْرِ وَ التَّدْبِیرِ وَ ائْتِلَافُ الْأَمْرِ عَلَی أَنَّ الْمُدَبِّرَ وَاحِدٌ...؛ هنگامی که خلقت را منظم، فلک را در گردش، تدبیر جهان را یکسان، شب و روز و خورشید و ماه را مرتب و منظم می‌بینیم، درستی کار و تدبیر و هماهنگی امر دلالت دارد که مدبر جهان یکی است».<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۸۱.</ref>

اختصاص ربوبیت و تدبیر به خدا به صورت مستقل و مستقیم است نه مطلق؛ زیرا [[قرآن]]،<ref>نگاه کنید به: سوره انعام، آیه ۶۱؛ سوره نازعات، آیه ۵.</ref> ربوبیت غیرمستقل و وابسته به خدا را پذیرفته است. بنابراین ربوبیت وابسته و غیرمستقل منافاتی با توحید در ربوبیت ندارد.<ref>سبحانی، التوحید و الشرک، ۱۳۸۴ش، ص۸ و ۹.</ref> در آیه «فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً؛ و آنها که امور را تدبیر می‌کنند!»<ref>سوره نازعات، آیه ۵.</ref> به تدبیر غیرخدا ([[ملائکه]]) تصریح شده است.<ref>سبحانی، التوحید و الشرک، ۱۳۸۴ش، ص۱۳.</ref> از دیدگاه برخی معنای دقیق آیه این است که تدبیر فرشتگان مظهر ربوبیت و تدبیر الهی است و تفویض ربوبیت یا در طول هم بودن ربوبیت الهی و فرشتگان در کار نیست.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۴۲۹ و ۴۳۰.</ref>