کاربر ناشناس
سکوت ۲۵ ساله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
اصلاح جایگاه
imported>Bashiri جز (←چرایی سکوت) |
imported>Bashiri جز (اصلاح جایگاه) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[امام علی(ع)]] در حدیثی که [[شیخ صدوق]] نقل می‌کند، پیروی از روش [[پیامبران|پیامبران الهی(ع)]] را دلیل سکوت خود دانسته است. برخی عبارت سکوت ۲۵ ساله را عبارتی نادرست دانسته و رفتارها و گفتارهای امام علی(ع) در خصوص حوادث پیشامد را دلیلی برای این تلقی ذکر نموده‌اند. | [[امام علی(ع)]] در حدیثی که [[شیخ صدوق]] نقل می‌کند، پیروی از روش [[پیامبران|پیامبران الهی(ع)]] را دلیل سکوت خود دانسته است. برخی عبارت سکوت ۲۵ ساله را عبارتی نادرست دانسته و رفتارها و گفتارهای امام علی(ع) در خصوص حوادث پیشامد را دلیلی برای این تلقی ذکر نموده‌اند. | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
سکوت ۲۵ ساله [[امام علی(ع)]]، بخشی از زندگانی امام علی(ع) در دوران حکومت [[خلفای سه گانه]] است که وی از حق جانشینی خود بر [[پیامبر اسلام(ص)]] سخن نگفته است. این دوران از پذیرفتن خلافت [[ابوبکر]] ([[بیعت]]) پس از [[واقعه سقیفه بنی ساعده]] در [[سال یازدهم هجری]] آغاز و با پذیرش [[خلافت]] از سوی او در [[سال ۳۵ هجری]] خاتمه می‌یابد.<ref>منتظری مقدم، «بیست و پنج سال سکوت»، ص۴۱.</ref> | سکوت ۲۵ ساله [[امام علی(ع)]]، بخشی از زندگانی امام علی(ع) در دوران حکومت [[خلفای سه گانه]] است که وی از حق جانشینی خود بر [[پیامبر اسلام(ص)]] سخن نگفته است. این دوران از پذیرفتن خلافت [[ابوبکر]] ([[بیعت]]) پس از [[واقعه سقیفه بنی ساعده]] در [[سال یازدهم هجری]] آغاز و با پذیرش [[خلافت]] از سوی او در [[سال ۳۵ هجری]] خاتمه می‌یابد.<ref>منتظری مقدم، «بیست و پنج سال سکوت»، ص۴۱.</ref> | ||
برخی معتقدند انتساب «۲۵ سال سکوت» به [[امام علی(ع)]] اشتباه است؛ زیرا هیچ کس مانند حضرت علی(ع) و هیچ منبعی مانند [[نهج‌البلاغه]] تا این حد، تحلیل‌های دقیق از وقایع مختلف تاریخی ارائه نکرده است.<ref>«انتساب ۲۵ سال سکوت، به امام علی(ع) اشتباه است»، خبرگزاری تسنیم.</ref> برخی نیز معتقدند سکوت ۲۵ ساله به این معنا نیست که امام علی(ع) هیچ دفاعی از حق خود و از لغزش‌ها ننموده است.<ref>«راز سکوت ۲۵ ساله علی علیه‌السلام!»، خبرگزاری شبستان.</ref> | |||
===واقعه سقیفه بنی ساعده=== | ===واقعه سقیفه بنی ساعده=== | ||
پس از رحلت [[پیامبر اکرم(ص)]]، بنا به وصیت او،<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۱۸۶.</ref> [[علی(ع)]] با همراهی [[بنی‌هاشم]] در حال انجام امور [[کفن]] و [[دفن]] بودند، [[انصار]] و مهاجرین، جلسه‌ای در [[سقیفه بنی‌ساعده]] تشکیل دادند تا جانشین [[پیامبر(ص)]] را از میان [[انصار]] انتخاب کنند<ref>مظفر، السقیفة، ۱۴۱۵ق، ص۹۵-۹۷.</ref> و پس از مشاجراتی، بدون توجه به [[واقعه غدیر]] و سخن بعضی [[صحابه]] در خصوص سفارش پیامبر اکرم(ص) به جانشینی [[امام علی(ع)]]،<ref> یعقوبی، تاریخ الیعقوبی،دار الصادر، ج۲، ص۱۲۳؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۲.</ref> [[ابوبکر]] را به عنوان [[خلیفه]] معرفی کردند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغة، ج۶، ص۸.</ref> | پس از رحلت [[پیامبر اکرم(ص)]]، بنا به وصیت او،<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۱۸۶.</ref> [[علی(ع)]] با همراهی [[بنی‌هاشم]] در حال انجام امور [[کفن]] و [[دفن]] بودند، [[انصار]] و مهاجرین، جلسه‌ای در [[سقیفه بنی‌ساعده]] تشکیل دادند تا جانشین [[پیامبر(ص)]] را از میان [[انصار]] انتخاب کنند<ref>مظفر، السقیفة، ۱۴۱۵ق، ص۹۵-۹۷.</ref> و پس از مشاجراتی، بدون توجه به [[واقعه غدیر]] و سخن بعضی [[صحابه]] در خصوص سفارش پیامبر اکرم(ص) به جانشینی [[امام علی(ع)]]،<ref> یعقوبی، تاریخ الیعقوبی،دار الصادر، ج۲، ص۱۲۳؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۲.</ref> [[ابوبکر]] را به عنوان [[خلیفه]] معرفی کردند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغة، ج۶، ص۸.</ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۶: | ||
مهدوی دامغانی در پاسخ به این سوال که چرا [[امام علی(ع)]] جمله «دعونی و التمسوا غیری» (ترجمه: رهایم کنید و غیر مرا بخواهید<ref>نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، خطبه ۹۲.</ref>) را به زبان آورده است؛ معتقد است: اول اینکه مردم به امتیازات [[عثمان]] و نحوه حکومت او عادت نموده بودند و همان انتظار را از [[امام علی(ع)]] داشتند؛ دوم اینکه روش و منش امام علی(ع) با روش اکثر مسئولین و استانداران زمان عثمان مخالف بود و تاریخ نیز نشان داد که این گروه علیه امام علی(ع) لشکرکشی کردند؛ و سوم اینکه در شرایطی که [[ابوبکر]] با وجود امام علی(ع) خود را اصلح نمی‌داند و در روایاتی وجود امام علی(ع) را دلیل عدم صلاحیت خود، نام برده است، به طور قطع امام علی(ع) لایق‌ترین فرد برای تصدی مدیریت جامعه اسلامی بود، این جمله می‌بایست متواضعانه تعبیر شود، همانطور که مرسوم است. به همین دلیل، امام خود را بر سر دو راهی می‌دید: تسلیم نشدن در برابر بیعت مردم در آن شرایط بحرانی، یا تن دادن به بیعت و استقبال از طوفانها و بحرانها و امواج سهمگین اجتماعی.<ref>مهدوی دامغانی، جلوه تاریخ در شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۶۸.</ref> | مهدوی دامغانی در پاسخ به این سوال که چرا [[امام علی(ع)]] جمله «دعونی و التمسوا غیری» (ترجمه: رهایم کنید و غیر مرا بخواهید<ref>نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، خطبه ۹۲.</ref>) را به زبان آورده است؛ معتقد است: اول اینکه مردم به امتیازات [[عثمان]] و نحوه حکومت او عادت نموده بودند و همان انتظار را از [[امام علی(ع)]] داشتند؛ دوم اینکه روش و منش امام علی(ع) با روش اکثر مسئولین و استانداران زمان عثمان مخالف بود و تاریخ نیز نشان داد که این گروه علیه امام علی(ع) لشکرکشی کردند؛ و سوم اینکه در شرایطی که [[ابوبکر]] با وجود امام علی(ع) خود را اصلح نمی‌داند و در روایاتی وجود امام علی(ع) را دلیل عدم صلاحیت خود، نام برده است، به طور قطع امام علی(ع) لایق‌ترین فرد برای تصدی مدیریت جامعه اسلامی بود، این جمله می‌بایست متواضعانه تعبیر شود، همانطور که مرسوم است. به همین دلیل، امام خود را بر سر دو راهی می‌دید: تسلیم نشدن در برابر بیعت مردم در آن شرایط بحرانی، یا تن دادن به بیعت و استقبال از طوفانها و بحرانها و امواج سهمگین اجتماعی.<ref>مهدوی دامغانی، جلوه تاریخ در شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۶۸.</ref> | ||
==امام(ع) در این ۲۵ سال چه می‌کرد؟== | ==امام(ع) در این ۲۵ سال چه می‌کرد؟== | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۶: | ||
{{امام علی(ع)}} | {{امام علی(ع)}} | ||
{{رویدادهای مهم قرن اول هجری}} | {{رویدادهای مهم قرن اول هجری}} | ||
[[رده:مقاله‌های جدید]] | [[رده:مقاله‌های جدید]] | ||