confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۷۶
ویرایش
جز (←اعتبار کتاب) |
جز (←اعتبار کتاب) |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] مینویسد: «بحارالانوار اثر عالم و محدث بزرگ [[محمدباقر مجلسی]] است که تقریباً در برگیرنده ۴۰۰ کتاب و رساله است؛ بحارالانوار خود یک کتابخانه است و مصنف آن هنگامی که دید بسیاری از کتب حدیثی به واسطه کوچکی حجم و گذشت زمان در معرض نابودی و تلف شدن هستند، در صددتألیف آن بر آمد.»<ref>امام خمینی، کشف الاسرار، قم، ص۳۱۹.</ref> | [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] مینویسد: «بحارالانوار اثر عالم و محدث بزرگ [[محمدباقر مجلسی]] است که تقریباً در برگیرنده ۴۰۰ کتاب و رساله است؛ بحارالانوار خود یک کتابخانه است و مصنف آن هنگامی که دید بسیاری از کتب حدیثی به واسطه کوچکی حجم و گذشت زمان در معرض نابودی و تلف شدن هستند، در صددتألیف آن بر آمد.»<ref>امام خمینی، کشف الاسرار، قم، ص۳۱۹.</ref> | ||
نکتۀ قابل توجه در تألیف بحار آن است که استفاده محدود مؤلف از [[کتب اربعه]] باعث شده اهمیت کتاب او از لحاظ [[فقه|فقهی]] کم شده و به رغم اینکه در دیگر زمینهها سیطره کامل و بسیار واضحی در حوزۀ فرهنگ تشیع پس از خود پیدا کرده، در مباحث فقهی، از مراجع متداول محسوب نشود.<ref>مطیع، «بحارالانوار»، | نکتۀ قابل توجه در تألیف بحار آن است که استفاده محدود مؤلف از [[کتب اربعه]] باعث شده اهمیت کتاب او از لحاظ [[فقه|فقهی]] کم شده و به رغم اینکه در دیگر زمینهها سیطره کامل و بسیار واضحی در حوزۀ فرهنگ تشیع پس از خود پیدا کرده، در مباحث فقهی، از مراجع متداول محسوب نشود.<ref>مطیع، «بحارالانوار»، ص۳۷۲.</ref> | ||
همچنین نوع تحلیلها و توضیحاتی که علامه دربارۀ احادیث میدهد، در فضای اخباریگری متعادل صورت گرفته و حتی آنجا که با مسائل عقلی برخورد میکند، با رویکردی کلامی و ظاهرگرایانه آن را نقد میکند، نه با رویکردی عقلی فلسفی، به همین خاطر برخی از متفکران شیعه معتقدند شرحها و نکات علامه مجلسی از دقت کافی برخوردار نیستند.<ref>علامه طباطبایی، تعلیقات بر بحار الانوار، ۱۳۸۲، ص۱۰۲-۱۰۴.</ref> از این رو، بخشی از تفسیرها و تعبیرهایی که علامه مجلسی ذیل روایات اهل بیت، درباره عناوینی چون روح، نفس، عقل و... میآورد، مورد نقد این محققین قرار گرفته است. از جمله [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در تعلیقه خود بر بخشهایی از بحارالانوار مینویسد: «... وشیوه احتیاط برای کسی که در مباحث عمیق عقلی وارد نیست، آن است که به ظاهر قرآن و احادیث مستفیضه تمسک کند و فهم حقایق آنها را به خداوند واگذارد، و از ورود به بحثهای عمیق عقلی اثباتا و نفیا پرهیز کند.»<ref>علامه طباطبایی، تعلیقات بر بحار الانوار، ۱۳۸۲، ص۱۰۴. </ref> [[سید محسن امین]] نیز در [[اعیان الشیعة (کتاب)|اعیان الشیعه]] مینویسد: «بسیاری از بیانات، توضیحات و تفسیرهایی که علامه مجلسی برای احادیث و غیر آن نقل کرده است، شتابزده نوشته شده و این امر موجب کاهش فایده و وقوع اشتباه در این مطالب شده است.»<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۱۸۳.</ref> | همچنین نوع تحلیلها و توضیحاتی که علامه دربارۀ احادیث میدهد، در فضای اخباریگری متعادل صورت گرفته و حتی آنجا که با مسائل عقلی برخورد میکند، با رویکردی کلامی و ظاهرگرایانه آن را نقد میکند، نه با رویکردی عقلی فلسفی، به همین خاطر برخی از متفکران شیعه معتقدند شرحها و نکات علامه مجلسی از دقت کافی برخوردار نیستند.<ref>علامه طباطبایی، تعلیقات بر بحار الانوار، ۱۳۸۲، ص۱۰۲-۱۰۴.</ref> از این رو، بخشی از تفسیرها و تعبیرهایی که علامه مجلسی ذیل روایات اهل بیت، درباره عناوینی چون روح، نفس، عقل و... میآورد، مورد نقد این محققین قرار گرفته است. از جمله [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در تعلیقه خود بر بخشهایی از بحارالانوار مینویسد: «... وشیوه احتیاط برای کسی که در مباحث عمیق عقلی وارد نیست، آن است که به ظاهر قرآن و احادیث مستفیضه تمسک کند و فهم حقایق آنها را به خداوند واگذارد، و از ورود به بحثهای عمیق عقلی اثباتا و نفیا پرهیز کند.»<ref>علامه طباطبایی، تعلیقات بر بحار الانوار، ۱۳۸۲، ص۱۰۴. </ref> [[سید محسن امین]] نیز در [[اعیان الشیعة (کتاب)|اعیان الشیعه]] مینویسد: «بسیاری از بیانات، توضیحات و تفسیرهایی که علامه مجلسی برای احادیث و غیر آن نقل کرده است، شتابزده نوشته شده و این امر موجب کاهش فایده و وقوع اشتباه در این مطالب شده است.»<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۱۸۳.</ref> |