بحار الانوار (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین باب بحارالانوار  باب فضل عقل و ذَمّ جهل است که با فراز پایانی آیه ۱۶۴ سوره بقره{{یادداشت| إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ}}  «لآياتٍ لقوم يعقلون» شروع شده است. <ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص ۸۱.</ref>و نخستین روایت این باب نیز از امام صادق(ع) از پدرانش از امیرالمؤمنین (ع) در باره عقل و زیبایی در زنان و مردان است. <ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص ۸۲.</ref>{{یادداشت|قال عليّ بن أبي طالب عقول النساء في جمالهنّ ، وجمال الرجال في عقولهم}}