قیس بن سعد بن عباده: تفاوت میان نسخه‌ها

قیس در جنگ‌های دوره امام علی(ع) همراه او بود. بنابر منابع قیس در آغاز [[جنگ جمل|فتنه جمل]]، آن حضرت را به مقابله تشویق و انصار را برای یاری با آن حضرت بسیج کرد.<ref>نک:  دینوری، الإمامةوالسياسة ، 1، 26.</ref> امام علی(ع)  قیس بن سعد، را در سال 36ق. به ولایت مصر منصوب کرد.<ref> دینوری، الأخبارالطوال،ص:141؛ابن خلدون، تاريخ ،ج‏2، ص: 623</ref>برخی گزارشگران گفته‌اند که در دوره او دست معاویه از مصر کوتاه شد و معاویه چاره‌ای ندید جز آن که با نیرنگ او را از مصر بیرون کند و بدین رو، با ترفندی، شایع کرد که قیس در خونخواهی عثمان(نک: مدخل [[پیراهن عثمان]]) با او همراه است و چون شایعه بالا گرفت، علی(ع) قیس را از ولایت مصر برکنار کرد.  <ref>ابن عبدالبر، الاستيعاب،ج‏3،ص:1290.</ref>برخی منابع دیگر آورده‌اند که از همان آغاز که قیس به ولایت مصر منصوب شد، معاویه در نامه‌هایی کوشید تا با تهدید و تطمیع، قیس را با خود همراه کند ولی موفق نشد و در آخرین نامه او را به شدت تهدید کرد.<ref> الغارات/ترجمه،ص:104.</ref> سپس نامه‌ای جعل کرد که بنابر آن، قیس با او ابراز همراهی کرده بود. نامه را در شام بر شامیان خواند. شایعه همراهی قیس با معاویه به علی(ع) رسید و او باور نکرد اما با نزدیکانش از جمله حسنین(ع) و عبدالله بن جعفر مشورت کرد. عبدالله بن جعفر توصیه کرد که او را برکنار کند.<ref> ثقفی، الغارات/ترجمه،ص:106</ref>بااین حال، علی(ع) مخالف برکناری قیس بود و او را وافادار می‌دانست<ref>ثقفی، الغارات/ترجمه،ص:106</ref>تا این که نامه‌هایی از سوی قیس رسید. قیس در این نامه‌ها نوشته بود که به صلاح نمی‌داند با کسانی در مصر که با علی(ع) بیعت نکرده و نمی‌کنند سخت بگیرد. امام علی(ع) در پاسخ او تاکید کرد که آنها باید تکلیف خود را مشخص کنند که آیا با خلیفه رسمی مسلمانان‌اند یا با معاویه و قیس باید از آنها بیعت بگیرد.<ref> ثقفی،الغارات/ترجمه،ص:106</ref>قیس آشکارا در نامه‌ای به امام علی(ع)از این کار بدین دلیل که این جماعت را مسالمت‌جو و نه در پی جنگ و فتنه می‌پنداشت، سرپیچید. بدین ترتیب، امام علی(ع) او را از ولایت مصر برکنار کرد.<ref>نک: ثقفی، الغارات/ترجمه،ص:106- 108</ref>قیس پس از آن،  ابتدا به مدینه رفت و به نقل برخی منابع گویی از علی(ع) برای عزل از ولایت مصر دلخور بود؛ ولی جان او از سوی عاملان معاویه که در مدینه حضور داشتند با آزار رو به رو شد<ref>بلاذری،  أنساب ‏الأشراف ،ج‏2، ص:300.</ref> و بدین رو مدتی بعد به کوفه رفت و سپس به عنوان یکی از فرماندهان ارشد علی(ع) در جنگ صفین شرکت کرد.<ref>نک: ثقفی، الغارات/ترجمه،ص:110</ref>