پرش به محتوا

حدیث (مادر امام حسن عسکری): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Salvand
imported>Salvand
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
==نام‌ها و کنیه‌ها==
==نام‌ها و کنیه‌ها==
او را به نام‌های حُدَیث، سلیل، سوسن، حریبه،<ref>نک: بحارالانوار، ج۵۰، ص۲۳۷-۲۳۸</ref>، عسفان<ref> نوبختی، ''فرق الشیعه''، ص۱۰۵.</ref>  و جَدّه<ref>منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹</ref> خوانده‌اند. کنیه‌اش ام‌الحسن است.<ref>ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۴</ref> وجه نامیدنش به جده این است که مادربزرگ [[امام زمان]](عج) است.
او را به نام‌های حُدَیث، سلیل، سوسن، حریبه،<ref>نک: بحارالانوار، ج۵۰، ص۲۳۷-۲۳۸</ref>، عسفان<ref> نوبختی، ''فرق الشیعه''، ص۱۰۵.</ref>  و جَدّه<ref>منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹</ref> خوانده‌اند. کنیه‌اش ام‌الحسن است.<ref>ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۴</ref> وجه نامیدنش به جده این است که مادربزرگ [[امام زمان]](عج) است.
==جایگاه==
سلیل وقتی نزد امام علی النقی آمد، آن حضرت فرمود: «سلیل از آفت‌ها، گزندها، پلیدی‌ها و ناپاكی‌ها محفوظ است. آن‌گاه به سلیل فرمود: به همین زودی خدا حجت خود را به خلق عطا می‌كند كه زمین را پر از عدل و داد می‌کند، آن‌طور كه پر از جور شده باشد».<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ص۲۴۴.</ref>
منابع شیعی از حدیث به بزرگی یاد کرده و او را ستوده‌اند.<ref> منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹؛ اکمال الدین صدوق</ref> علامه مجلسی در جلاء العیون می‌نویسد: «آن زنِ عفیف و کریم در نهایت صلاح و ورع و تقوا بود».<ref>مظفری، مادران چهارده معصوم(ع)، ص۲۱۰. مجلسی، جلاء العیون، ص۹۸۹.</ref> همچنین شیخ عباس قمی در انوار البهیه می‌نویسد: «مادر بزرگوار حضرت عسکری(ع) پاک‌ترین، پارساترین، پاکدامن‌ترین و والاترین بانوی زمان خود بوده و راویان ایشان را از بانوان عارفه و صالحه برشمرده‌اند...».<ref>مظفری، مادران چهارده معصوم(ع)، ص۲۱۰. قمی، انوار البهیه، ص۴۷۳.</ref>


==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
خط ۱۱: خط ۱۶:
امام حسن عسکری اندکی پیش از وفات خود، مادرش را به [[حج]]‌ فرستاد.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ص۲۷۱، به نقل از پاکتچی، حسن عسکری، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۲۰، ص۶۱۸</ref> وقتی او خبر وفات امام حسن عسکری را شنید از [[مدینه النبی|مدینه]] به [[سامرا]] رفت و چون دید [[جعفر کذاب]] ادعای [[امامت]] کرده و میراث امام را برای خود برداشته، به سلطان شکایت کرد و پس از ارائه ادله، قاضی به نفع او رأی داد. پس از مدتی جعفر کذاب به فقر دچار شد و جده، مخارج روزمره او و فرزندان و حیواناتش را می‌داد.<ref>مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۱۱ به نقل از اکمال الدین صدوق</ref>
امام حسن عسکری اندکی پیش از وفات خود، مادرش را به [[حج]]‌ فرستاد.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ص۲۷۱، به نقل از پاکتچی، حسن عسکری، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۲۰، ص۶۱۸</ref> وقتی او خبر وفات امام حسن عسکری را شنید از [[مدینه النبی|مدینه]] به [[سامرا]] رفت و چون دید [[جعفر کذاب]] ادعای [[امامت]] کرده و میراث امام را برای خود برداشته، به سلطان شکایت کرد و پس از ارائه ادله، قاضی به نفع او رأی داد. پس از مدتی جعفر کذاب به فقر دچار شد و جده، مخارج روزمره او و فرزندان و حیواناتش را می‌داد.<ref>مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۱۱ به نقل از اکمال الدین صدوق</ref>


==جایگاه==
==وصی امام عسکری و واسطه بین امام زمان و مردم==
منابع شیعی، از جده به بزرگی یاد کرده و او را ستوده‌اند.<ref> منتهی الآمال، ج۲، ص۶۴۹؛ اکمال الدین صدوق</ref> علامه مجلسی در جلاء العیون می‌نویسد: «آن زنِ عفیف و کریم در نهایت صلاح و ورع و تقوا بود».<ref>مظفری، مادران چهارده معصوم(ع)، ص۲۱۰. مجلسی، جلاء العیون، ص۹۸۹.</ref>
 
سوسن در غیبت صغرای امام زمان(عج) واسطه بین مردم و امام بود.<ref>مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۱۱ به نقل از اکمال الدین صدوق</ref>
سوسن در غیبت صغرای امام زمان(عج) واسطه بین مردم و امام بود.<ref>مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۱۱ به نقل از اکمال الدین صدوق</ref>


==مدفن==
جده، [[وصیت]] کرد در خانه خودش [[دفن]] شود.<ref>کمال الدین، ج۲، ص۴۴۲</ref> آرامگاه او اکنون در [[حرم عسکریین]] در سامرا است.<ref>اصول کافی،‌ج۲،‌ص۱۵۹</ref>
جده، [[وصیت]] کرد در خانه خودش [[دفن]] شود.<ref>کمال الدین، ج۲، ص۴۴۲</ref> آرامگاه او اکنون در [[حرم عسکریین]] در سامرا است.<ref>اصول کافی،‌ج۲،‌ص۱۵۹</ref>


خط ۳۰: خط ۳۴:
*محلاتی، ذبیح‌الله، ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
*محلاتی، ذبیح‌الله، ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
*محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، المکتبه الحیدریه، قم، ۱۳۸۴ ش.
*محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، المکتبه الحیدریه، قم، ۱۳۸۴ ش.
*مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، انصاریان، قم.
*مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، انصاریان، قم، ۱۴۲۶ق.
*مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، قم، ۱۳۷۲ ش.
*مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، قم، ۱۳۷۲ ش.
{{پایان}}
{{پایان}}
کاربر ناشناس