امام موسی کاظم علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

دوران زندگانی موسی بن جعفر با دوران قدرت گرفتن [[عباسیان]]، و قیام‌هایی از سوی [[علویان]] علیه آنان هم‌زمان بود. عباسیان با شعار طرفداری و حمایت از [[اهل‌بیت]] به قدرت رسیدند، ولی طولی نکشید به دشمنی سخت برای علویان تبدیل شدند و بسیاری از آنان را کشتند یا به زندان انداختند.<ref>الله‌اکبری، رابطه علویان و عباسیان، ۱۳۸۱ش، ص۲۲-۲۳.</ref> سخت‌گیری حاکمان عباسی بر علویان سبب شد، تا شماری از علویان سرشناس دست به قیام بزنند. [[قیام شهید فخ]]، [[قیام یحیی بن عبدالله]] و تشکیل حکومت [[ادریسیان]] از آن جمله بود. قیام فخ در سال [[سال ۱۶۹ هجری قمری|۱۶۹ق]] در دوره [[امامت]] موسی بن جعفر و خلافت [[هادی عباسی]] به وقوع پیوست.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۹۱ش، ص۳۸۵-۳۸۴.</ref> امام در این قیام‌ها شرکت نکرد و موضع صریحی از او در تأیید یا رد آنها گزارش نشده است؛ حتی یحیی بن عبدالله پس از قیام در [[طبرستان]]، در نامه‌ای از همراهی نکردن وی گلایه کرد.<ref>کلینی، الكافى، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۶۷.</ref> در مورد موضع امام در قیام فخ که در [[مدینه]] رخ داد، دو دیدگاه وجود دارد:‌  

* عده‌ای معتقدند امام با این قیام موافق بوده است. استناد این گروه به این سخن امام خطاب به [[شهید فخ]] است: «ای پسر عمو تو شهید خواهی شد، پس در کار خویش جدی باش( نيكو جنگ كن  و ضربت را جدى بزن) چراکه در میان این مردم فاسقانی هستند که ایمان را اظهار می‌کنند ولی در نهان شرک دارند.»<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref><ref>مامقانی، تنقیح المقال، بی‌تا، ج۲۲، ص۲۸۵.</ref>  

در هر صورت، هنگامی که امام سر [[شهید فخ]] را دید [[آیه استرجاع]] بر زبان جاری کرد و او را ستود.<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بی‌تا، ص۳۸۰.</ref> هادی عباسی دستور [[قیام فخ]] را به امام کاظم(ع) نسبت می‌داد و به همین دلیل او را به قتل تهدید کرد.<ref>قرشی، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۴۹۴-۴۹۶.</ref>