کاربر ناشناس
مسیب بن نجبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←پس از واقعه کربلا
imported>Mgolpayegani جز (←در واقعه کربلا) |
imported>Mgolpayegani جز (←پس از واقعه کربلا) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==پس از واقعه کربلا== | ==پس از واقعه کربلا== | ||
بعد از حادثه کربلا در سال 65 هجری قمری که 4 سال از شهادت حسین بن علی (ع) و یارانش گذشته بود، مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء (حسین بن علی (ع))، شرکت نکرده و توفیق شهادت در رکاب حضرت را نیافته بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال 65 هجری قمری به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و اهل بیت پیامبر کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند. | بعد از حادثه کربلا در سال 65 هجری قمری که 4 سال از شهادت حسین بن علی (ع) و یارانش گذشته بود، مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء (حسین بن علی (ع))، شرکت نکرده و توفیق شهادت در رکاب حضرت را نیافته بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال 65 هجری قمری به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و اهل بیت پیامبر کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند. | ||
مسيب بن نجبه از پرافسوس ترين مردم بر ععدم یاری امام حسین (ع) بود و پشيماني خود را در خطابه‌ای اعلام داشت كه در ميان گروه‌های توّابين ايراد كرد: | |||
:::«ما با پاك شمردن خود، فريفته شده بوديم، خداوند ما را در هر موضعي از مواضع فرزند دخت پيامبرش صلی اللَّه عليه و آله دروغگو يافت، او قبلاً نامه‌ها و فرستادگانش را نزد ما فرستاد و نزد ما عذر آورد و ياری ما را در آغاز و در پايان و آشكارا درخواست نمود، ولی ما به جانهايمان نسبت به وی بخيل گشتيم تا اينكه در كنار ما به قتل رسيد، نه با دستهايمان او را ياری داديم و نه با زبانهايمان از او دفاع نموديم و نه با اموالمان او را تقويت كرديم و نه از عشايرمان برای او ياری طلبيديم، پس عذر ما نزد پروردگارمان و هنگام روبه رو شدن با پيامبرمان چيست؟ جز اينكه قاتل او و آنان كه بر ضد او تحريك نمودند را بكشيد و يا اينكه در اين راه كشته شويد، شايد در آن صورت، پروردگار ما از ما خشنود گردد، من پس از ديدار او از عقوبتش ايمن نخواهم بود.»<ref>ابن اثير، تاريخ ابن اثیر، ج4، ص159.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||