لشکر عمر بن سعد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان}}

لشکریان عمر بن سعد در کربلا اقداماتی انجام دادند که برخی از آنها عبارتند از:

پس از رسیدن نامه ابن زیاد به عمر بن سعد که از او خواسته بود میان امام حسین و آب جدایی افکند، به دستور ابن سعد، [[عمرو بن حجاج]] در [[۷ محرم]]، با پانصد سوار به کنار [[فرات|شریعه فرات]] رفت تا مانع دسترسی امام حسین (ع) و یارانش به آب شوند.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۵؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۱۲؛ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۸۶.</ref>

سپاهیان عمر سعد در روز عاشورا آغازگر جنگ بودند. نخستین تیر را خود عمر بن سعد انداخت.<ref>ابن طاووس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۰.</ref>آنان امام حسین و یارانش را به شهادت رساندند. سپس آنچه را که حضرت به تن داشت، بردند. [[قیس بن اشعث]] و [[بحر بن کعب]]، (لباس‌)<ref> طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۵۴۳.</ref>، [[اسود بن خالد اودی]] (نعلین‌)، [[جمیع بن خلق اودی]] (شمشیر)، [[اخنس بن مرثد]] ([[عمامه]])، [[بجدل بن سلیم]] (انگشتر) و [[عمر بن سعد]]، (زره)<ref> ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۳۰.</ref> آن‌حضرت را ربودند.

سپاهیان عمر بن سعد سرهای [[شهدای کربلا]] را از تن جدا کردند و به دستور عمر بن سعد به کوفه فرستادند. [[خولی بن یزید اصبحی]] و [[حمید بن مسلم ازدی]] سر حسین بن علی(ع) را به سوی [[عبیدالله بن زیاد]] بردند. همچنین [[شمر بن ذی‌الجوشن]]، [[قیس بن اشعث]]، [[عمرو بن حجاج]] و [[عزره بن قیس]] سرهای دیگر شهدا را به کوفه بردند.<ref> بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۳۹۷ق، ج۳، ص۴۱۱؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۵۶.</ref>

به دستور عمر بن سعد، سپاهیان او اجساد کشتگان لشکر خود را [[دفن]] کردند<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۷ق، ج۳، ص۴۱۱.</ref> سپس بازماندگان کاراوان امام حسین را، به [[اسارت در شام|اسارت]] گرفته و به کوفه نزد ابن زیاد و سپس به [[شام]] به دربار [[یزید]] فرستادند.<ref> طبری، تاریخ‌الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۵۶.</ref>