محمدعلی مدرس افغانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سیدابوالحسن اصفهانی]]، [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[آقابزرگ تهرانی]] و [[سیدمحمدباقر صدر]] اجتهاد مدرس را تایید و گواهی کرده‌اند. آیت الله خوئی در [[اجازه نامه اجتهاد|اجازه‌نامه]] خود، مدرس را دانشمند فاضل، ادیب كامل، عماد علمای اعلام و برگزیده فضلای كرام مورد خطاب داده است.<ref>شفایی، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ۱۳۶۸ش، ص ۴۲-۴۰.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] در اجازه‌نامه خود به عربی، عناوین محقق مدقق و معلم، استاد فائق، مصنف ماهر و ثقة سند بکاربرده است.<ref>شفایی، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ۱۳۶۸ش، ص ۴۲-۴۰.</ref> هم‌چنین [[سیدمحمدباقر صدر|صدر]] برای او پس از رفتن به [[قم]]، [[اجازه روایت]] فرستاد.<ref>خدابنده‌لو، «مدرس افغانی، محمدعلی»، ص۲۱۹.</ref>

مدرس در [[محرم]] سال ۱۳۵۴ش، وارد [[مشهد]] شد و به تقاضای برخی از [[مراجع تقلید|مراجع]]، به قم رفته، و به تدریس مشغول شد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> تعداد جلسات درس روزانه مدرس، به ۱۰ جلسه می‌رسید.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> او را در [[ادبیات عرب]] توانا و زبده دانسته‌اند. <ref>«بیاد مرحوم مدرس افغانی، مدرس ادبیات عرب»، کیهان فرهنگی، ۱۳۶۵، ص۴۳-۴۲.</ref> شاگردان وی از طلاب [[ایران]]، [[پاکستان]]، [[عراق]]، [[افغانستان]]، [[سوریه]]، [[عربستان]]، [[کویت]]، [[لبنان]] و [[هندوستان]] بودند.<ref>نرم‌افزار ادبیات عرب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، اردیبهشت ۱۳۹۴ش</ref>