دعای فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای فرج'''، [[دعا|دعایی]] است که با عبارت «إلهی عَظُمَ البَلاء» آغاز می‌شود. این دعا برای اولین بار در کتاب کنوز النجاح [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] آمده و آثاری چون [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] (اثر [[شیخ حر عاملی]]) و [[جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع (کتاب)|جمال الاسبوع]] (اثر [[سید بن طاووس]]) نیز آن را نقل کرده‌اند. گفته‌ شده دعای فرج را [[امام زمان]] به [[محمد بن احمد بن ابی‌لیث]] تعلیم داد که از ترس کشته‌شدن به [[کاظمین]] پناهنده شده بود. او با خواندن این دعا از مرگ رهایی یافت. این دعا جزو [[تعقیبات]] [[نماز امام زمان]] و جزو اعمال [[سرداب مقدس|سرداب غیبت]] بیان شده است. این دعا در کتاب [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح الجنان]] در بخش ادعیه آمده است.

این دعا برای اولین بار در کتاب کُنوز النجاح شیخ طبرسی (درگذشت ۵۴۸ق) آمده است،<ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/996906/%da%a9%d8%a7%d9%88%d8%b4%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d8%b9%d8%a7%db%8c-%d9%81%d8%b1%d8%ac-(%d8%a7%d9%84%d9%87%db%8c-%d8%b9%d8%b8%d9%85-%d8%a7%d9%84%d8%a8%d9%84%d8%a7%d8%a1)?q=%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C%20%D9%81%D8%B1%D8%AC&score=575.61957&rownumber=1 بنویدی، «کاوشی در دعای فرج (الهی عظم البلاء)»، ص۹۶.]</ref> البته فقط بخش آغازین آن یعنی تا «أَوْ هُوَ أَقْرَبُ».<ref>ساجدی و علیانسب، «سازگاری محتوای دعای فرج (عظم البلاء) با مبانی توحیدی»، ص۳۷.</ref> برخی دیگر از آثاری که این دعا را آورده‌اند این کتاب‌ها هستند: [[المزار الکبیر (کتاب)|المزار الکبیر]]<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ص۵۹۰.</ref> اثر [[ابن مشهدی]] (درگذشت ۶۱۰ق)، [[جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع (کتاب)|جمال الاسبوع]]<ref>سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ص۲۸۰- ۲۸۱.</ref> اثر [[سید بن طاووس]] (درگذشت ۶۶۴ق)، المزار<ref>شهید اول، المزار، ج۱، ص۲۱۰.</ref> اثر شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق)، [[جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة (کتاب) |مصباح]]<ref>کفعمی، مصباح کفعمی، ص۱۷۶.</ref> اثر [[کفعمی]] (درگذشت ۹۰۵ق)، [[وسائل الشیعه]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۱۸۵.</ref> اثر شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق).

کتاب النجم الثاقب به نقل از کتاب کتاب «کنوز النجاح» می‌نویسد: دعای فرج دعایی است که امام مهدی (عج) آن را به اباالحسن محمد بن احمد بن ابی لیث در شهر [[بغداد]] که از ترس کشته شدن به مقابر قریش (کاظمین) پناه برده بود تعلیم داد و ابوالحسن به برکت این دعا از کشته شدن نجات پیدا کرد.<ref>[http://lib.eshia.ir/70751/2/135 طبرسی نوری، النجم الثاقب، ج۲، ص۱۳۵.]</ref>

در بخش پایانی دعا از خداوند می خواهیم به سبب حقوق و منزلتی که معصومان(ع) بر ما دارند امور ما را کفایت نموده و ما را یاری نمایند.<ref>به متن دعا رجوع شود.</ref>

شیخ حر عاملی دعای فرج را جزو [[تعقیبات|تعقیباتِ]] [[نماز امام زمان]] آورده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۱۸۵.</ref> در کتاب [[المزار الکبیر (کتاب)|المزار الکبیر]] نیز در آداب [[سرداب غیبت|سرداب]] امام زمان [[زیارتنامه|زیارتی]] نقل شده و بعد از آن دو رکعت [[نماز زیارت]] و بعد این دعا نقل شده است.<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ص۵۹۰.</ref> کتاب [[مفاتیح الجنان]] نیز این دعا را در اعمال سرداب و نیز در باب ادعیه، با عنوان دعاهای کوتاه و نافع آورده است.<ref>رک: مفاتیح الجنان، باب اول (ادعیه)، ص۱۹۲. باب زیارات، زیارت صاحب الامر، ص۸۷۸.</ref> همچنین از آیت‌الله محمدتقی بهجت نقل شده است بهترین کار برای اینکه در آخرالزمان به هلاکت نیفتیم، دعای فرج است، مخصوصا خواندن دعای «عظم البلاء».<ref>[http://www.hawzah.net/fa/magazine/view/4227/7021/85120 «دعای فرج، دوای همه دردها: گفتارهایی از آیت‌الله العظمی بهجت»، مجله موعود.]</ref>