پرش به محتوا

حسن خلق: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۶۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۳ دسامبر ۲۰۱۴
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''حُسنِ خُلق''' ؛ اصطلاحی اخلاقی به معنای خوی خوش و اخلاق و برخورد نیکو با دیگران و از [[:رده:فضایل اخلاقی|فضایل اخلاقی]]  که در [[حدیث|روایات]] [[معصومین]] ستایش شده است. [[امام صادق]] (ع) حسن خلق را یکی از 10 صفت انبیای الهی برشمرده است. در روایات [[امامان شیعه]] برای این فضیلت [[اخلاق اسلامی|اخلاقی]] آثار دنیوی و [[آخرت|اخروی]] فراوانی برشمرده شده که برخی از آنها عبارتند از: جبران کمبود [[عبادت]]، افزایش [[رزق]]، جلب محبت و ایجاد لطافت در گفتار.
'''حُسنِ خُلق''' ؛ اصطلاحی اخلاقی به معنای خوی خوش و اخلاق و برخورد نیکو با دیگران و از [[:رده:فضایل اخلاقی|فضایل اخلاقی]]  که در [[حدیث|روایات]] [[معصومین]] ستایش شده است. [[امام صادق]] (ع) حسن خلق را یکی از 10 صفت انبیای الهی برشمرده است. در روایات [[امامان شیعه]] برای این فضیلت [[اخلاق اسلامی|اخلاقی]] آثار دنیوی و [[آخرت|اخروی]] فراوانی برشمرده شده که برخی از آنها عبارتند از: جبران کمبود [[عبادت]]، افزایش [[رزق]]، جلب محبت و ایجاد لطافت در گفتار.
==معناشناسی==
==معناشناسی==
حُسن در لغت به معنای زیبایی<ref>فیومی، ج2، ص136</ref> و خُلق به معنای ملکه‌ای راسخ در [[نفس]] است که در مقابل عمل قرار دارد.<ref>مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج 8، ص 166.</ref> بنابراین، حُسن خلق یعنی یعنی ملکات اخلاقی زیبا.
حُسن خلق(به عربی: حسن الخلق)ترکیب اضافی و به معنای در لغت به معنای نرم‌خویى و خوش‏‌سخنى و گشاده‌‏رویى در برخورد با دیگران است.<ref>علم اخلاق اسلامى (ترجمه جامع السعادات)، ج 1، ص 373.</ref> اما معانی دیگری نیز برای آن آورده‌اند از جمله:
 
حسن خلق در اصطلاح دارای تعاریف مختلفی است که می توان آنها را در سه تعریف کلی ارائه نمود:
#نرم‌خوئى و خوش‏‌سخنى و گشاده‌‏روئى. [[ملا محمد مهدی نراقی|نراقی]]، معتقد است منظور از حُسن خلق در [[حدیث|روايات]]، همين معنى است.<ref>علم اخلاق اسلامى (ترجمه جامع السعادات)، ج 1، ص 373.</ref>
#اعتدال در قوای [[قوه عاقله|عقلی]] و [[قوه غضبیه|غضبی]] و [[قوه شهوانیه|شهوانی]] که درون فرد را از انوار افاضات علوم و معارف الهی، درخشان و اعضای او را به طاعات و وظایف مشغول می‌کند. این حالت درونی با علاماتی همچون معاشرت نیکو با مردم و بروز صفاتی مانند خوش‌برخوردی، [[محبت]]، [[صدق|راستی]] و ... شناخته می‌شود. در این معنی، حُسن خلق تابع استقامت تمام اعضای ظاهری و باطنی و زیبایی صورت درونی انسانی در اثر این تناسب اخلاقی است.<ref>شرح الكافي، ج 8، ص 287.</ref> همانطور كه حسن ظاهری با زيبايی و تناسب همه‌ی اعضا محقق می‌شود، حسن خلق كه زيبايی باطنی است نيز با زيبايی همه‌ صفات و اخلاق محقق می‌شود.<ref>شرح أصول الكافي، ج 1، ص 419.</ref>
#اعتدال در قوای [[قوه عاقله|عقلی]] و [[قوه غضبیه|غضبی]] و [[قوه شهوانیه|شهوانی]] که درون فرد را از انوار افاضات علوم و معارف الهی، درخشان و اعضای او را به طاعات و وظایف مشغول می‌کند. این حالت درونی با علاماتی همچون معاشرت نیکو با مردم و بروز صفاتی مانند خوش‌برخوردی، [[محبت]]، [[صدق|راستی]] و ... شناخته می‌شود. در این معنی، حُسن خلق تابع استقامت تمام اعضای ظاهری و باطنی و زیبایی صورت درونی انسانی در اثر این تناسب اخلاقی است.<ref>شرح الكافي، ج 8، ص 287.</ref> همانطور كه حسن ظاهری با زيبايی و تناسب همه‌ی اعضا محقق می‌شود، حسن خلق كه زيبايی باطنی است نيز با زيبايی همه‌ صفات و اخلاق محقق می‌شود.<ref>شرح أصول الكافي، ج 1، ص 419.</ref>
#اینکه فرد همتی جز خدا نداشته باشد و جلوه‌ی الهی را مشاهده کند و جفای خلق را به آن انگیزه تحمل نماید.<ref>آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبيه الخواطر، ص174</ref>
#اینکه فرد همتی جز خدا نداشته باشد و جلوه‌ی الهی را مشاهده کند و جفای خلق را به آن انگیزه تحمل نماید.<ref>آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبيه الخواطر، ص174</ref>
کاربر ناشناس