سازمان بدر: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از پایان جنگ ایران و عراق، سپاه بدر به فعالیت خود در خاک عراق ادامه داد. در این زمان مجلس اعلای انقلاب اسلامی به ریاست [[محمد باقر حکیم]] هم‌چنان بر این سپاه نظارت و نفوذ داشت.<ref>شاهد یاران،ش۴۱و۴۲،ص۹۴</ref> وحدت و هماهنگی فعالیت‌ها بین نیروهای معارض عراقی از اهداف تشکیل تیپ بدر بود.<ref>شاهد یاران،دی ۱۳۹۱ش</ref><ref>شاهد یاران،ش۴۱و۴۲، ص۹۲-۹۵</ref> یکی از فعالیت‌های عمده این سپاه حمایت و شرکت در قیام مردمی [[انتفاضه شعبانیه]] بود. پس از شروع این قیام، بخشی از کادرهای مجلس اعلای انقلاب عراق و نیروهای لشکر بدر در مناطق مختلف عراق بخصوص در شهرهای بصره، عماره، دیالی و کوت مستقر شدند.<ref>شاهد یاران،ش۴۱و۴۲،ص۷۸</ref> در شمال عراق و در استان سلیمانیه، افراد لشکر بدر با همکاری جلال طالبانی، رییس اتحادیه میهنی کردستان، تیپ المصطفی را تشکیل دادند که از هزار و ۵۰۰ نیرو تشکیل می‌شد.<ref>خضاب، نشریه رمز عبور، ۱۳۹۳ش.</ref> به دلایل مختلف، این قیام توسط صدام سرکوب شد و لشکر بدر افراد بسیاری را از دست داد.<ref>شاهد یاران، ش۴۱و۴۲،ص۷۸</ref> بخشی از نیروهای آن نیز در مناطق مختلف عراق مستقر شد و به عملیات علیه نیروهای نظامی و امنیتی عراقی مشغول شدند.<ref>شاهد یاران،ش۴۱و۴۲،ص۷۸</ref> پس از این عملیات، لشکر بدر به سپاه بدر ارتقاء یافت. ابوعلی‌‌ بصری‌، ابو‌حسن عامری(هادی العامری)، ابولقاء و ابو مهدی المهندس، مسئولیت فرماندهی و اداره سپاه بدر را ‌‌بر‌ عهده گرفتند.<ref>شاهد یاران،«مصاحبه با محمدعلی رحمانی»، ص۹۴</ref> پس از آن سپاه بدر در سال‌های ۱۳۸۰و۱۳۸۱ش، چهار بار کاخ ریاست جمهوری صدام را مورد حمله قرار داد.<ref>[https://www.isna.ir/news/8103-00566خبرگزاری ایسنا،«حمله‌ي آمريكا به عراق قطعي است»،نشر:۳/۳/۱۳۸۱،بازدید:۲۷/۱۱/۱۳۹۷ش.]</ref>

===پس از صدام===