کاربر ناشناس
سید عبدالکریم بن احمد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Dayyani بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Dayyani بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{دیگر کاربردها|ابن طاووس}} | {{دیگر کاربردها|ابن طاووس}} | ||
'''سيد غياث الدين، عبدالكريم بن احمد بن موسى ابن طاووس حلى''' از خاندان [[ابن طاووس]] | '''سيد غياث الدين، عبدالكريم بن احمد بن موسى ابن طاووس حلى''' از خاندان [[ابن طاووس]] ، خاندان مشهور و مؤثر [[شيعی]] اماميه است. او برادرزاده [[سید بن طاووس]] است و نسبش به [[امام حسن]] (ع) می رسد. از آثار سید عبدالکریم، تنها از دو کتاب [[فرحة الغری]] و [[الشمل المنظوم]] گزارش شده است. | ||
== تولد و نسب == | == تولد و نسب == | ||
در سال 648 هجرى در شهر [[کربلا]] متولد شد. نسب اين خاندان به امام حسن بن على(ع) مى رسد. ترتيب اين تبار، از محمّد بن اسحاق، ملقّب به طاوس، چنين است: '''محمّد بن اسحاق بن الحسن بن محمّد بن سليمان بن داود بن الحسن المثنّى، ابن الحسن السبط، ابن على بن أبى طالب (عليهم السّلام)'''. | در سال 648 هجرى در شهر [[کربلا]] متولد شد. نسب اين خاندان به امام حسن بن على(ع) مى رسد. ترتيب اين تبار، از محمّد بن اسحاق، ملقّب به طاوس، چنين است: '''محمّد بن اسحاق بن الحسن بن محمّد بن سليمان بن داود بن الحسن المثنّى، ابن الحسن السبط، ابن على بن أبى طالب (عليهم السّلام)'''. | ||
نياى | نياى او داوود، برادر [[رضاع|رضاعى]] [[امام جعفر صادق]] (ع) بوده است. از جانب مادرش، امّ خالد بربريّه، كه «[[دعای ام داوود|دعای ام داود]]» به وى منتسب است، چنان كه [[سید بن طاووس|سيّد على بن طاوس]] در [[اقبال الاعمال|إقبال الأعمال]] بدان تصريح نموده است. | ||
وى برادر زاده سيد رضى الدين على بن موسى ابن طاووس عالم مشهور شيعه و صاحب كتب متعدد از جمله اقبال الأعمال است.<ref>ترجمه فرحة الغری، ص 12.</ref> | وى برادر زاده سيد رضى الدين على بن موسى ابن طاووس عالم مشهور شيعه و صاحب كتب متعدد از جمله اقبال الأعمال است.<ref>ترجمه فرحة الغری، ص 12.</ref> | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
از جمله فرزندان او «سيد محمد» است كه در سال 670 هجرى در بغداد به دنيا آمد.« سيد على» فرزند ديگر اوست كه از علماى بزرگ بوده و سيد عبدالحميد بن فخار بن معدّ در اجازه خود به سيد عبدالكريم، به او نيز اجازه نقل روايت داده و از او تعريف كرده است.<ref>ترجمه فرحة الغری، ص 14.</ref> | از جمله فرزندان او «سيد محمد» است كه در سال 670 هجرى در بغداد به دنيا آمد.« سيد على» فرزند ديگر اوست كه از علماى بزرگ بوده و سيد عبدالحميد بن فخار بن معدّ در اجازه خود به سيد عبدالكريم، به او نيز اجازه نقل روايت داده و از او تعريف كرده است.<ref>ترجمه فرحة الغری، ص 14.</ref> | ||
== | == نقابت == | ||
از جمله افتخارات آل طاووس منصب [[نقابت]] است. نقيب به كسى گفته مى شد كه در عين داشتن [[اجتهاد]] و علم و دانش فراوان، از تقواى بالايى نيز برخوردار بود و وظيفه او رسيدگى به امور تمامى [[سادات]] بود، به طورى كه قضاوت در دعواها و سركشى به مستمندان و سرپرستى ايتام و بى سرپرستان، همه به عهده او قرار داشت.اين منصب در دوران عباسى بعد از منصب خلافت مهمترين منصب بود. نقابت در اين خاندان از ابو عبدالله محمد، كه ملقب به طاووس بود، شروع شد و تا چندين نسل ادامه داشت. | از جمله افتخارات آل طاووس منصب [[نقابت]] است. نقيب به كسى گفته مى شد كه در عين داشتن [[اجتهاد]] و علم و دانش فراوان، از تقواى بالايى نيز برخوردار بود و وظيفه او رسيدگى به امور تمامى [[سادات]] بود، به طورى كه قضاوت در دعواها و سركشى به مستمندان و سرپرستى ايتام و بى سرپرستان، همه به عهده او قرار داشت.اين منصب در دوران عباسى بعد از منصب خلافت مهمترين منصب بود. نقابت در اين خاندان از ابو عبدالله محمد، كه ملقب به طاووس بود، شروع شد و تا چندين نسل ادامه داشت. | ||