کاربر ناشناس
قاریان هفتگانه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fouladi جز (←نظر شیعه) |
imported>Fouladi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
=== نظر شیعه === | === نظر شیعه === | ||
[[شهید اول]] | [[علامه حلی]]، قرائتهای هفتگانه را متواتر می داند و قرائت هر یک از آنها را در نماز جائز می داند ولی دیگر قرائتها را متواتر نمی داند و خواندن آنها را در نماز جائز نمی داند.<ref>الحلی، تذکرة الفقهاء، ج1، ص115.</ref> | ||
[[شهید اول]]، قرائتهای دهگانه را متواتر می داند و از این رو، گفته است که می توان به هر یک از آنها در نماز عمل کرد.<ref> الشهيد الأول، ذكرى الشيعة في أحكام الشريعة، ج3، ص305.</ref> | |||
اما در میان [[شیعیان]] معروف آن است که این قرائات متواتر نیستند. برخی از این قرائتها اجتهاد قاری و برخی منقول به [[خبر واحد]] هستند. | اما به گفته [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت الله خوئی]] در میان [[شیعیان]] معروف آن است که این قرائات متواتر نیستند. برخی از این قرائتها اجتهاد قاری و برخی منقول به [[خبر واحد]] هستند. البته بین تواتر خود قرآن با تواتر قرائتها هیچ ملازمه‌ای نیست. زیرا ادلۀ تواتر و ضرورت قرآن به هیچ وجه تواتر قرائتها را اثبات نمی‌کند، چنانکه دلایل نفی تواتر قرائتها به هیچ عنوان به خود قرآن سرایت نمی‌کند.<ref>الخوئی، ص۱۲۳ – ۱۲۴ (ترجمه با تلخیص)</ref> | ||
البته بین تواتر خود قرآن با تواتر قرائتها هیچ ملازمه‌ای نیست. زیرا ادلۀ تواتر و ضرورت قرآن به هیچ وجه تواتر قرائتها را اثبات نمی‌کند، چنانکه | |||
===دلایل متواتر نبودن قرائتها === | ===دلایل متواتر نبودن قرائتها === | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۵: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
* قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه نامه: بهاءالدین خرمشاهی، تهران: جامی، نیلوفر، ۱۳۷۶ش. | * قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه نامه: بهاءالدین خرمشاهی، تهران: جامی، نیلوفر، ۱۳۷۶ش. | ||
* الحلی، تذکرة الفقهاء، من منشورات المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، طبعة حجریة (نسخه موجود در لوح فشرده مکتبة اهل البیت، نسخه دوم). | |||
* الخوئی، سید ابوالقاسم الموسوی، البیان فی تفسیر القرآن، قم، دارالثقلین، ۱۴۱۸ق. | * الخوئی، سید ابوالقاسم الموسوی، البیان فی تفسیر القرآن، قم، دارالثقلین، ۱۴۱۸ق. | ||
* سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، قم، فخر دین، ۱۳۸۰ش. | * سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، قم، فخر دین، ۱۳۸۰ش. | ||