مختار بن ابی‌عبید ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الاسناد (کتاب)|جامع الرواة]]، به [[میرزا محمد استرآبادی]] نسبت داده شده که نباید از مختار به بدی یاد کرد؛ با این حال، روایات وی را قابل اعتماد نمی‌‎داند و در مورد او توقف کرده است.<ref>اردبیلی، جامع الرواة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۲۲۱.</ref> [[علامه مجلسی]] ایمان مختار را کامل ندانسته و اقدامات وی را بدون اجازه امامِ معصوم دانسته است. با وجود این، معتقد است به‌علت آنکه مختار کارهای نیک زیادی انجام داده است، [[عاقبت به‌خیری|عاقبت به‌خیر]] شده است. البته او نیز درباره مختار توقف کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۹.</ref>[[علامه شعرانی]] در دمع السجوم ترجمه [[نفس المهموم]] [[شیخ عباس قمی]] براین باور است که: مختار از دُهات( هوشمندان و زیرکان) و شجاعان عرب است و ادعای وجود اخبار متناقض در باره او را نمی پذیرد و می گوید که حساب بندگان در قیامت با خداست و او هر کس را به مقتضای عمل و نیتش جزا می‌دهد  و مختار هم مانند بیشتر مردم کار نیک و زشت به هم آمیخته داشته است. وی در پایان داستان مختار پس از این که گزارش کشته شدن مختار و هفت هزار نفر ازیارانش را نقل می کند می نویسد: پس از کشته شدن آنان کار به قرار اول بازگشت  ودولت به دست دشمنان اهل بیت افتاد  ومصیبت بماندحتّی یقوم قائم ال محمدصلی الله علیه و آله. <ref>شعرانی، ابوالحسن، دمع السجوم ترجمه نفس المهموم، ص۳۴۳و۳۷۳، نشر کتابفروشی اسلامیه،۱۳۷۴ق.</ref>