confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵
ویرایش
عراق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←روابط با ایران
جز (←روابط با ایران) |
|||
| خط ۶۳۳: | خط ۶۳۳: | ||
عراق تا قرن هفتم میلادی بخشی از سرزمین [[ایران]] در دوران باستان بود. پس از تأسیس دولت [[عثمانی]] در استانبول، عراق بین سلاطین عثمانی و حکومت‌های شیعی ایران دست به دست می‌شد. [[شاه اسماعیل صفوی]] در سال ۹۱۴ قمری بغداد را به تصرف خود درآورد. در سال ۱۰۵۹ قمری سرزمین عراق برای همیشه توسط سلطان مراد چهارم پادشاه عثمانی از ایران جدا شد و ضمیمه دولت عثمانی گشت. با سقوط امپراتوری عثمانی، اختلاف میان [[تهران]] و [[بغداد]] بر سر حاکمیت بر [[اروند رود]] آغاز شد. با موافقتنامه سال ۱۹۳۷، روابط این دو کشور بهبود یافت و تا سال ۱۹۵۸ ادامه یافت.<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> | عراق تا قرن هفتم میلادی بخشی از سرزمین [[ایران]] در دوران باستان بود. پس از تأسیس دولت [[عثمانی]] در استانبول، عراق بین سلاطین عثمانی و حکومت‌های شیعی ایران دست به دست می‌شد. [[شاه اسماعیل صفوی]] در سال ۹۱۴ قمری بغداد را به تصرف خود درآورد. در سال ۱۰۵۹ قمری سرزمین عراق برای همیشه توسط سلطان مراد چهارم پادشاه عثمانی از ایران جدا شد و ضمیمه دولت عثمانی گشت. با سقوط امپراتوری عثمانی، اختلاف میان [[تهران]] و [[بغداد]] بر سر حاکمیت بر [[اروند رود]] آغاز شد. با موافقتنامه سال ۱۹۳۷، روابط این دو کشور بهبود یافت و تا سال ۱۹۵۸ ادامه یافت.<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> | ||
با به قدرت رسیدن حزب | با به قدرت رسیدن [[حزب بعث عراق]]، اختلافات مرزی گذشته ایران و عراق دوباره مطرح شد. حزب بعث، حدود یک هزار تن از اتباع ایران مقیم عراق را در سال ۱۳۴۹ اخراج کرد و با پناه دادن به افرادی چون تیمور بختیار رئیس پیشین ساواک ایران، بر شدت تنش روابط با تهران افزود. با پیمان نامه الجزایر در ۱۹۷۵ که به امضای طرفین رسید، روابط ایران و عراق بهبود یافت. وقوع [[جنگ ایران و عراق|جنگ ۸ ساله ایران و عراق]] تیره‌ترین دوران روابط دو کشور را رقم زد.<ref>[http://rasekhoon.net/article/show/778164/ تاریخچه روابط ایران و عراق]، سایت راسخون.</ref> اما پس از سقوط حزب بعث، روابط دو کشور رو به بهبودی نهاد و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دو کشور به حالت عادی بازگشت.<ref>[http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> <ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=127350 ایران با گسترش روابط اقتصادی در پی افزایش نفوذ در عراق]، سایت تابناک.</ref> در جریان هجوم گسترده داعش به شمال عراق، ایران از این کشور حمایت کرد.<ref>[http://www.bultannews.com/fa/news/217772/ تقدیر آیت‌الله سیستانی از حمایت ایران از عراق]، سایت خبری بولتن‌نیوز.</ref><ref>[http://fararu.com/fa/news/10702/ ایران در نبرد علیه جنگجویان از عراق حمایت می‌کند]، سایت خبری فرارو.</ref><ref>[http://www.tabnak.ir/fa/news/429976/ آمریکا از نقش سازنده ایران در عراق حمایت می‌کند]، سایت تابناک.</ref> <ref>اطلاعات بیشتر درباره روابط ایران و عراق در: [http://www.ensani.ir/fa/content/71360/default.aspx روابط ایران و عراق در گذر تاریخ]، پرتال جامع علوم انسانی؛ [http://rasekhoon.net/article/show/778164/ اختلافات مرزی ایران و عراق در گذر تاریخ]، سایت راسخون؛ [http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=809 روابط سیاسی ایران و عراق بعد از انقلاب اسلامی]، مرکز مطالعات خلیج فارس.</ref> | ||
* '''تبعید علما:''' پس از آنکه [[میرزا محمد تقی شیرازی]] [[فتوا|فتوای]] [[جهاد]] علیه اشغالگران انگلیسی صادر کرد، نیروهای انگلیسی آماج حملات مبارزان ایرانی و عراقی قرار گرفتند و افرادی چون [[سید محمد یزدی]]، [[سید علی داماد تبریزی]]، [[شریعت اصفهانی]]، [[میرزا محمد شیرازی]]، [[سید محمد تقی خوانساری]] و صدها ایرانی دیگر به میدان‌های جنگ رفتند. نیروهای انگلیس در ۵ [[شوال]] ۱۳۳۷، میرزا محمد شیرازی فرزند بزرگ [[میرزای شیرازی]]، [[شیخ جواد زنجانی]]، [[محمد تقی خوانساری]] و [[سید عبدالکریم پویان]] را به جزیره هنگام تبعید کردند.<ref>مدرسی، ص۵۲.</ref> هنگامی که آیت الله شیرازی در ۳ ذی الجحه ۱۳۳۸ درگذشت، رهبران انقلاب با مهاجرت به نجف، شریعت اصفهانی را به پیشوایی برگزیدند و موج جدیدی در مبارزه با انگلیس سامان دادند که منجر به تبعید [[شیخ محمد خالصی]] و بسیاری علمای ایرانی به [[قم]] گردید.<ref>دولت آبادی، ج۴ ص۲۹۱.</ref> <ref>فرهمند، ص۱۹۱-۱۹۳.</ref> | * '''تبعید علما:''' پس از آنکه [[میرزا محمد تقی شیرازی]] [[فتوا|فتوای]] [[جهاد]] علیه اشغالگران انگلیسی صادر کرد، نیروهای انگلیسی آماج حملات مبارزان ایرانی و عراقی قرار گرفتند و افرادی چون [[سید محمد یزدی]]، [[سید علی داماد تبریزی]]، [[شریعت اصفهانی]]، [[میرزا محمد شیرازی]]، [[سید محمد تقی خوانساری]] و صدها ایرانی دیگر به میدان‌های جنگ رفتند. نیروهای انگلیس در ۵ [[شوال]] ۱۳۳۷، میرزا محمد شیرازی فرزند بزرگ [[میرزای شیرازی]]، [[شیخ جواد زنجانی]]، [[محمد تقی خوانساری]] و [[سید عبدالکریم پویان]] را به جزیره هنگام تبعید کردند.<ref>مدرسی، ص۵۲.</ref> هنگامی که آیت الله شیرازی در ۳ ذی الجحه ۱۳۳۸ درگذشت، رهبران انقلاب با مهاجرت به نجف، شریعت اصفهانی را به پیشوایی برگزیدند و موج جدیدی در مبارزه با انگلیس سامان دادند که منجر به تبعید [[شیخ محمد خالصی]] و بسیاری علمای ایرانی به [[قم]] گردید.<ref>دولت آبادی، ج۴ ص۲۹۱.</ref> <ref>فرهمند، ص۱۹۱-۱۹۳.</ref> | ||