کاربر ناشناس
آیه نور: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Smnazem جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Salvand جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{بهبود منبع}} | {{بهبود منبع}} | ||
'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ سوره نور | '''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] است که [[خداوند]] را نور آسمانها و زمین معرفی میکند. | ||
[[پرونده:آیه نور.jpg|300px|بندانگشتی]] | [[پرونده:آیه نور.jpg|300px|بندانگشتی]] | ||
در برخی از [[تفسیر|تفاسیر]] شیعی، این آیه بر [[اهل بیت]] [[پیامبر]] (ع) تطبیق شده | در برخی از [[تفسیر|تفاسیر]] شیعی، این آیه بر [[اهل بیت]] [[پیامبر]] (ع) تطبیق شده است؛ برای مثال در [[تفسیر شبر]] آمده است: گفته شده است که ''مشکات'' سینۀ [[محمد(ص)]]، ''زجاجه'' قلب او، ''مصباح'' [[نبوت]]، و ''شجره مبارکه'' شجرۀ نبوت است که نه غربی و [[نصرانی]] است که قبلۀ آن مشرق باشد و نه شرقی و [[یهودی]] است که [[قبله|قبلۀ]] آن مغرب باشد. | ||
[[علامه طباطبائی]] در توضیح این گونه برداشتها | [[علامه طباطبائی]] در توضیح این گونه برداشتها نوشته است: این روایت از قبیل اشاره به بعضی از مصادیق است و آن افضل مصادیق است که [[رسول خدا(ص)]] و طاهرین از اهل بیت آن جناباند، و گرنه [[آیه]] شریفه به ظاهرش شامل غیر ایشان نیز میشود و انبیا و اوصیا و اولیا همه را شامل میگردد. | ||
== آیه == | == آیه == | ||
آیه ۳۵ سوره نور با نام آیه نور شناخته میشود: | [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] با نام آیه نور شناخته میشود: | ||
{{متن قرآن|{{رنگی|سبز}}'''اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ'''{{رنگی/پ}}{{سخ}}{{سخ}}|ترجمه=خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشهاى است آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مىشود نزديك است كه روغنش هر چند بدان آتشى نرسيده باشد روشنى بخشد روشنى بر روى روشنى است خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مىكند و اين مثلها را خدا براى مردم مىزند و خدا به هر چيزى داناست|سوره=نور|آیه= ۳۵}} | {{متن قرآن|{{رنگی|سبز}}'''اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ'''{{رنگی/پ}}{{سخ}}{{سخ}}|ترجمه=خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشهاى است آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مىشود نزديك است كه روغنش هر چند بدان آتشى نرسيده باشد روشنى بخشد روشنى بر روى روشنى است خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مىكند و اين مثلها را خدا براى مردم مىزند و خدا به هر چيزى داناست|سوره=نور|آیه= ۳۵}} | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== توضیح آیه == | == توضیح آیه == | ||
[[خدا|خدای سبحان]] نوری است که به وسیله او | [[خدا|خدای سبحان]] نوری است که به وسیله او آسمانها و زمین ظهور یافتهاند. این، مراد از جمله «الله نور السموات و الارض» است؛ چون نور را به آسمانها و زمین اضافه کرده و آن گاه آن را حمل کرده بر اسم جلاله الله و فرموده نور آسمان و زمین الله است، ناچار منظور آن کسی هم که [[آیه]] را معنا کرده به الله منور السموات و الارض - خدا نورانی کننده آسمانها و زمین است همین است، و منظور عمدهاش این بوده که کسی خیال نکند که خدا عبارت از نور عاریتی قائم به آسمانها و زمین است، و یا به عبارت دیگر از وجودی که بر آنها حمل میشود و گفته میشود: آسمان وجود دارد، زمین وجود دارد، این سخن بسیار باطل است و خدا بزرگتر از اینها است. | ||
از اینجا استفاده میشود که خدای تعالی برای هیچ موجودی مجهول نیست، چون ظهور تمامی اشیاء برای خود و یا برای غیر، ناشی از اظهار خدا است، اگر خدا چیزی را اظهار نمیکرد و هستی نمیبخشید ظهوری نمییافت. پس قبل از هر چیز ظاهر بالذات خدا است. | از اینجا استفاده میشود که خدای تعالی برای هیچ موجودی مجهول نیست، چون ظهور تمامی اشیاء برای خود و یا برای غیر، ناشی از اظهار خدا است، اگر خدا چیزی را اظهار نمیکرد و هستی نمیبخشید ظهوری نمییافت. پس قبل از هر چیز ظاهر بالذات خدا است. |