افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[سال ۱۳۵۲ هجری شمسی|۱۳۵۲ش]] محمدظاهر، آخرین شاه افغانستان، برکنار شد و سلطنت در این کشور به اتمام رسید. کمونیستهای این کشور تحت نام حزب خلق افغانستان در اردیبهشت (ثور) [[سال ۱۳۵۷ هجری شمسی|۱۳۵۷ش]] با کودتا به سرکار امدند و یک‌سال و نیم بعد در دی(جدی) [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]] نیروهای شوروی به افغانستان آمدند.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۲۶۱</ref> دولت کمونیستی شدت رفتار بیشتری در رابطه با ملایان، روحانیان، تحصیل‌کردگان غیرسازمانی و اقلیت‌های هزاره و قزلباش -که شیعه بودند- از خود نشان داد.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۲۶۲</ref> مردم هزاره و قزلباش، در اکثر موارد پس از دستگیری مستقیما با عنوان طرفدار [[سید روح‌الله موسوی خمینی|آیت‌الله خمینی]] کشته می‌شدند.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۲۶۳</ref> یکسال پس از کودتای کمونیستی در کابل، در [[۱۸ فروردین]] ۱۳۵۸ش، شیعیان هزاره به رهبری [[محمدحسین صادقی نیلی]] و همکاری روحانیان دیگر در [[قیام دایکندی|دایکندی]] قیام کردند و منطقه [[هزارستان]] تصرف شد.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۲۶۷</ref> پس از مدتی، در داخل هزارستان و در [[ایران]]، گروه‌های جهادی شیعه با عنوان احزاب مجاهدین بوجود آمد. قیام سراسری در مناطق مرکزی افغانستان باعث شد دولت کمونیستی قوای خود را از آنجا خارج کند. اندکی بعد، قیام و آزادسازی مناطق به سراسر افغانستان گسترش یافت.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۲۶۷</ref>

پس از ورود مجاهدین به کابل در اردیبهشت [[سال ۱۳۷۱ هجری شمسی|۱۳۷۱ش]]، [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] از سوی گروه‌های مختلف مانند حزب اتحاد اسلامی به رهبری [[عبدالرسول سیاف]]، حزب اسلامی به ریاست [[گلبدین حکمتیار]]، جمعیت اسلامی زیر فرمان [[برهان‌الدین ربانی]] و شورای نُظّار تحت فرمان [[احمدشاه مسعود]] مورد تهاجم قرار گرفت که به نبردهای ویرانگری انجامید.<ref>بختیاری، شیعیان افغانستان، ص ۲۱۲</ref> [[حزب حرکت اسلامی افغانستان|حزب حرکت اسلامی]] نیز تلاش داشت که برخی از پایگاه‌های حزب وحدت را تصرف کند. در یکی از این درگیری‌ها،‌ منطقه شیعه‌نشین [[حادثه افشار|افشار]] در غرب کابل که در کنترل حزب وحدت اسلامی بود، با تهاجم نیروهای اتحاد اسلامی، جمعیت اسلامی و شورای نظار با همراهی حرکت اسلامی در هم کوبیده شد و هزاران منزل مسکونی مردم ویران شد و تعدادی از غیرنظامیان تیرباران شدند.<ref>شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب، ص ۲۸۵</ref> {{یادداشت|گزارش «پروژه عدالت افغانستان»، فاجعه افشار را قتل عام و تجاوز جنسی دسته‌جمعی خوانده است.<ref>[http://kabulpress.org/my/spip.php?article4674 کابل پرس]</ref>}}