کاربر ناشناس
غناء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حقیقت عرفی غناء: لینک سازی موسیقی لهوی
جز (←منابع) |
imported>Shadiba جز (←حقیقت عرفی غناء: لینک سازی موسیقی لهوی) |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
بر اساس آنچه [[ابوالفرج اصفهانی]] گزارش کرده است دف چهار گوش، نی‌لبک و نی بلند مهمترین ابزار نواختن اعراب پیش از [[اسلام]] بوده است. او همچنین از وجود تعدادی نغمه‌پرداز که بیشتر آنها زن بودند در پیش از اسلام گزارش کرده است.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۲.</ref> برخی معتقدند با ظهور اسلام هر آنچه از موسیقی و غناء در جامعه اعراب بود به حاشیه رفت و غناء در جامعه متدینین به دلایل متعدد از جمله فضای انقلابی روزگار [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]؛ جنگ‌ها و درگیری‌های متعدد رواج چندانی نداشت.<ref>قاضی‌زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۲.</ref> از همین رو برخی مدعی شدند که در این دوران، یعنی دوران بیان تفصیلی احکام شریعت و در میان جامعه‌ای که مخاطب بیان احکام بودند هرگز چنین غنایی رواج نیافت.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۴.</ref> | بر اساس آنچه [[ابوالفرج اصفهانی]] گزارش کرده است دف چهار گوش، نی‌لبک و نی بلند مهمترین ابزار نواختن اعراب پیش از [[اسلام]] بوده است. او همچنین از وجود تعدادی نغمه‌پرداز که بیشتر آنها زن بودند در پیش از اسلام گزارش کرده است.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۲.</ref> برخی معتقدند با ظهور اسلام هر آنچه از موسیقی و غناء در جامعه اعراب بود به حاشیه رفت و غناء در جامعه متدینین به دلایل متعدد از جمله فضای انقلابی روزگار [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]؛ جنگ‌ها و درگیری‌های متعدد رواج چندانی نداشت.<ref>قاضی‌زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۲.</ref> از همین رو برخی مدعی شدند که در این دوران، یعنی دوران بیان تفصیلی احکام شریعت و در میان جامعه‌ای که مخاطب بیان احکام بودند هرگز چنین غنایی رواج نیافت.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۴.</ref> | ||
قاضی‌زاده معتقد است بنا به گزارشات تاریخی تقریبا در دوره [[عثمان بن عفان|عثمان]] گرایش مردم به غناء بیشتر شد<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۳.</ref> و در دوران [[بنی‌امیه|بنی امیه]] و [[بنی عباس]] که شاهان توجه خاصی به موسیقی و غناء نشان می‌دادند موسیقی و غنای شهوانی رشد قابل توجهی در جامعه اسلامی داشت. این رشد مقارن است با صدور روایات [[صادقین (ابهام‌زدایی)|صادقین(ع)]] در مورد غنا.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۴.</ref> بنابراین پذیرش شکل گیری حقیقت عرفیه غناء در غنای لهوی و شهوانی در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]](ع) قابل قبول نیست، اگر چه پذیرش چنین ادعایی در زمان امامین صادقین(ع) با توجه به تعداد روایات رسیده و رواج این‌گونه غناء در دستگاه بنی امیه و بنی عباس نادرست نیست.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۵ -۳۳۴.</ref> | قاضی‌زاده معتقد است بنا به گزارشات تاریخی تقریبا در دوره [[عثمان بن عفان|عثمان]] گرایش مردم به غناء بیشتر شد<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۳.</ref> و در دوران [[بنی‌امیه|بنی امیه]] و [[بنی عباس]] که شاهان توجه خاصی به موسیقی و غناء نشان می‌دادند [[موسیقی لهوی|موسیقی و غنای شهوانی]] رشد قابل توجهی در جامعه اسلامی داشت. این رشد مقارن است با صدور روایات [[صادقین (ابهام‌زدایی)|صادقین(ع)]] در مورد غنا.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۴.</ref> بنابراین پذیرش شکل گیری حقیقت عرفیه غناء در غنای لهوی و شهوانی در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]](ع) قابل قبول نیست، اگر چه پذیرش چنین ادعایی در زمان امامین صادقین(ع) با توجه به تعداد روایات رسیده و رواج این‌گونه غناء در دستگاه بنی امیه و بنی عباس نادرست نیست.<ref>قاضی زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۵ -۳۳۴.</ref> | ||
==رساله‌های مستقل فقها در مورد غناء== | ==رساله‌های مستقل فقها در مورد غناء== | ||