غزوه خندق: تفاوت میان نسخه‌ها
←حفر خندق
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
===حفر خندق=== | ===حفر خندق=== | ||
پیامبر(ص) به مردم فرمان داد تا پشت به [[کوه سلع|کوه سَلْع]]، خندق را در مقابل خود حفر کنند<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۷۷م، ج۱، ص۴۱۰.</ref> و حفر آن را از مُذاد (قلعه‌ای در غرب [[مسجد فتح]]) شروع نمایند و تا ناحیه ذُباب و کوه راتِجْ (در کنار [[کوه بنی عبید|کوه بنی عبید]] در غرب [[بطحان|بَطْحان]]) ادامه دهند.<ref>واقدی، همانجا.</ref> وی برای هر ده نفر چهل ذراعِ معین نمود<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۵۶۸.</ref>{{یادداشت|[[جعفر سبحانی]] نویسنده کتاب فروغ ابدیت با محاسبه ای در باره جزییات خندق می نویسد: طول خندق، با توجه به تعداد کارگران به دست می‌آید، زیرا شماره مسلمانان در آن روز، بنا به نقل مشهور سه هزار نفر بود و قرار شد که هر ده نفر متصدی حفر چهل ذراع شوند، در این صورت طول خندق دوازده هزار ذراع است؛ یعنی نزدیک به پنج و نیم کیلومتر خواهد بود و پهنای آن به قدری بود که سواران چابک نمی‌توانستند با اسب از آن عبور کنند. از همین رو، باید ژرفای آن لااقل پنج متر و پهنای آن نیز پنج متر باشد.[[فروغ ابدیت (کتاب)|فروغ ابدیت]]، سبحانی تبریزی، جعفر،ج۱، ص۶۱۵}} و حفر هر قسمت را به قبیله‌ای واگذار کرد.<ref>یعقوبی، همانجا.</ref> به روایتی، مقرر گردید [[مهاجران]] از راتج تا | پیامبر(ص) به مردم فرمان داد تا پشت به [[کوه سلع|کوه سَلْع]]، خندق را در مقابل خود حفر کنند<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۷۷م، ج۱، ص۴۱۰.</ref> و حفر آن را از مُذاد (قلعه‌ای در غرب [[مسجد فتح]]) شروع نمایند و تا ناحیه ذُباب و کوه راتِجْ (در کنار [[کوه بنی عبید|کوه بنی عبید]] در غرب [[بطحان|بَطْحان]]) ادامه دهند.<ref>واقدی، همانجا.</ref> وی برای هر ده نفر چهل ذراعِ معین نمود<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۵۶۸.</ref>{{یادداشت|[[جعفر سبحانی]] نویسنده کتاب فروغ ابدیت با محاسبه ای در باره جزییات خندق می نویسد: طول خندق، با توجه به تعداد کارگران به دست می‌آید، زیرا شماره مسلمانان در آن روز، بنا به نقل مشهور سه هزار نفر بود و قرار شد که هر ده نفر متصدی حفر چهل ذراع شوند، در این صورت طول خندق دوازده هزار ذراع است؛ یعنی نزدیک به پنج و نیم کیلومتر خواهد بود و پهنای آن به قدری بود که سواران چابک نمی‌توانستند با اسب از آن عبور کنند. از همین رو، باید ژرفای آن لااقل پنج متر و پهنای آن نیز پنج متر باشد.[[فروغ ابدیت (کتاب)|فروغ ابدیت]]، سبحانی تبریزی، جعفر،ج۱، ص۶۱۵}} و حفر هر قسمت را به قبیله‌ای واگذار کرد.<ref>یعقوبی، همانجا.</ref> به روایتی، مقرر گردید [[ مهاجرین| | ||
مهاجران]] از راتج تا ذُباب، و [[انصار]] از ذباب تا کوه بنی عبید را حفر کنند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۴۴۶؛ ابن سعد، الطبقات الكبری، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۶.</ref> رسول خدا(ص) برای تشویق مسلمانان به حفر خندق و نشاط بخشیدن به آنان ، خود نیز در این کار شرکت نمود<ref>ابن هشام، ج۳، ص۲۲۶؛ ابن سعد، الطبقات الكبری، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۶، ۷۱؛ الواقدي، مغازي، ج۲، ص۴۴۵ . </ref> و برای خندق درهایی قرار داد و از هر قبیله، فردی را مأمور پاسداری از آنها کرد.<ref>یعقوبی، همانجا.</ref> | |||
مسلمانان برای حفر خندق ابزار زیادی مانند بیل و کلنگ و تیشه و زنبیل، از یهودیان [[بنی قریظه|بنی قریظه]] که در آن زمان هم پیمان پیامبر بودند، به امانت گرفتند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۴۴۵ـ۴۴۶.</ref> خداوند دربارۀ مؤمنانی که بدون اجازه پیامبر(ص) دست از کار نمی‌کشیدند و نیز منافقانی که در کار از خود سستی نشان می‌دادند و بدون اجازۀ پیامبر نزد خانواده هایشان می‌رفتند، آیاتی نازل کرد.<ref>سوره نور، آیه ۶۲-۶۳؛ ابن هشام، ج۳، ص۲۲۶ـ۲۲۷؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۵۶۶ـ۵۶۷.</ref> | مسلمانان برای حفر خندق ابزار زیادی مانند بیل و کلنگ و تیشه و زنبیل، از یهودیان [[بنی قریظه|بنی قریظه]] که در آن زمان هم پیمان پیامبر بودند، به امانت گرفتند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۴۴۵ـ۴۴۶.</ref> خداوند دربارۀ مؤمنانی که بدون اجازه پیامبر(ص) دست از کار نمی‌کشیدند و نیز منافقانی که در کار از خود سستی نشان می‌دادند و بدون اجازۀ پیامبر نزد خانواده هایشان می‌رفتند، آیاتی نازل کرد.<ref>سوره نور، آیه ۶۲-۶۳؛ ابن هشام، ج۳، ص۲۲۶ـ۲۲۷؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۵۶۶ـ۵۶۷.</ref> | ||