سلسبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سَلْسَبِیل'''، چشمه‌ای در [[بهشت]] که در [[قرآن]] از آن یاد شده است. بر اساس [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] شراب بهشتی که آمیخته به زنجبیل است از این چشمه گرفته شده است. در منابع تفسیری اطعام فقرا، ترس از [[خدا]] و [[قیامت]]، صبر در راه خدا و اطاعت از او موجب بهره‌مندی و نوشیدن از چشمه سلسبیل می‌شود. در [[حدیث|روایات]] اسلامی [[حوض کوثر]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و چشمه سلسبیل به [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] اعطا شده است.

سلسبیل در لغت  به معنای نوشيدنى گوارا و خوشمزه كه به راحتى در دهان و گلو جارى مى‌شود.<ref>مركز فرهنگ و معارف قرآن، دایره المعارف قرآن كریم‏، ۱۳۸۲ش‏، ج۶، ص۳۸۲ و ۳۸۳؛ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج‏۲۰، ص۸۵.</ref> این واژه در [[قرآن]] به چشمه‌ای در [[بهشت]] گفته شده است. بر اساس آیه ۱۸ [[سوره انسان]] آب این چشمه از شراب بهشتی آمیخته به زنجبیل تشکیل شده است.<ref>سوره انسان، آیه ۱۸.</ref> علاوه بر سوره انسان که به چشمه سلسبیل تصریح شده است در آیه ۵۰ [[سوره الرحمن]] عبارت فِيهِمَا عَيْنَانِ‌ تَجْرِيَانِ‌ (ترجمه: در آنها دو چشمه همیشه جاری است) به دو [[تسنیم|چشمه تسنیم]] و سلسبیل [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شده است.<ref>سیوطی، الاتقان‏، ۱۳۸۰ش‏، ج۲، ص۴۵۴؛ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۲۷۳</ref>