خاتم‌بخشی: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس برخی روایات، روزی فقیری وارد [[مسجدالنبی |مسجد پیامبر]] شد و تقاضای کمک کرد؛ اما کسی چیزی به او نداد. او دست خود را به‌سوی آسمان بلند کرد و گفت: خدایا! شاهد باش که من در مسجد رسول تو تقاضای کمک کردم؛ اما کسی به من چیزی نداد. در همین حال، [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] که در حال [[رکوع]] بود، به انگشت کوچک دست راست خود، اشاره کرد، فقیر نزدیک آمد و انگشتر را از دست او بیرون آورد.<ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۹-۲۳۹.</ref> [[شیخ مفید]] تاریخ این ماجرا را [[۲۴ ذی‌الحجه]] دانسته است.<ref>شیخ مفید، مسار الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۴۱.</ref> بنا به روایت دیگری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]]، امام علی را به [[یمن]] فرستاده بود وقتی که به مکه رسید در رکوع نماز بود که انگشترش را به فقیر داد.<ref>ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۵۴.</ref> [[فیض کاشانی]] (درگذشت ۱۰۹۱ق) احتمال داده که نزول آیه بعد از بخشیدن دومین انگشتر نازل شده باشد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۴۶.</ref>

{{شعر2

|برو ای گدای مسکین در خانه علی زن |که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را <ref>[http://ganjoor.net/shahriar/gozidegh/sh2/ گنجور؛ غزلیات، غزل شماره۲.]</ref> }}[[حسان بن ثابت]]  شاعر بزرگ و مشهور تاریخ اسلام نیز در بخشی از شعرش در باره این فضیلت امام علی(ع )می گوید:ای ابو الحسن! جانم و خاندانم فدایت باد و هر آن که در راه هدایت ، نرمْ گام و شتابان است . آیا ستایش دوستدارانت در حقّ تو ، نابود می شود؟ این ستایش ، در پیشگاه خداوند ، هرگز از بین نمی رود . تو همانی که در رکوع بخشیدی. علی! جانِ همگان فدایت ، ای بهترین رکوع کننده! خداوند ، بهترین ولایت را در شأن تو فرو فرستاد و آن را در قوانین استوار دین ، تبیین کرد .{{یادداشت| أبا حَسَنٍ تَفدیکَ نَفسی ومُهجَتی وکُلُّ بَطیءٍ فِی الهُدی ومُسارِعِ أیَذهَبُ سَعیٌ فیمَدیحِکَ ضائِعا ؟ ! ومَا المَدحُ فی جَنبِ الإِلهِ بِضائِعِ فَأَنتَ الَّذی أعطَیتَ إذ کُنتَ راکِعا فَدَتکَ نُفوسُ القَومِ یا خَیرَ راکِعِ فَأَنزَلَ فیکَ اللّهُ خَیرَ وِلایَهٍ فَثَبَّتَها فی مُحکَماتِ الشَّرائِعِ}} <ref>التستري، القاضي نور الله،إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲، ص۴۰۲</ref>