سید مهدی موسوی خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مهدی بن حسن بن حسین موسوی خوانساری''' (۱۱۸۲-۱۲۴۶ق) از عالمان [[شیعه]] در قرن ۱۲ و ۱۳ق. وی از شاگردان [[محقق قمی]] و از بستگان [[صاحب روضات]] بود. وی رساله مبسوطی درباره احوال ابوبصیر دارد.

سال ولادت او را ۱۱۸۲ق مطابق با ۱۱۴۸ش در خوانسار گفته‌اند.<ref>حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۲۹۱.</ref> وی از عالمان و فقیهان عصر خویش بوده و در فن رجال و مشترکات رجالی تبحری خاص داشته است. خوانساری در فنون شعر، ادبیات، معما و ریاضیات نیز متبحر بوده و از شاگردان خاص [[صاحب قوانین]]  به‌شمار می‌رفته است. میرزای قمی به [[اجتهاد]] او تصریح داشته و مردم را به احترامش ترغیب می‌کرده و همه ساله برای دیدار او به خوانسار می‌رفت.<ref>مهریزی، میراث حدیث شیعه، ۱۳۸۰ش، ج۱۳، ص۲۸۲.</ref> وی در سال ۱۲۴۶ق از دنیا رفت<ref>مشار، مؤلفین کتاب‌های چاپی، ۱۳۴۴ش، ج۶، ص۳۸۹.</ref> و در مقبره [[سید محمد مجاهد]] در [[کربلا]] به خاک سپرده شد.<ref>تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۱۴۸.</ref>