سید مهدی موسوی خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مهدی بن حسن بن حسین موسوی خوانساری''' (۱۱۸۲-۱۲۴۶ق) از عالمان [[شیعه]] در قرن ۱۲ و ۱۳ق. وی از شاگردان محقق قمی و از بستگان صاحب روضات بود. وی رساله مبسوطی درباره احوال ابوبصیر دارد.

سال ولادت او را ۱۱۸۲ق گفته‌اند. وی از عالمان و فقیهان عصر خویش بوده و در فن رجال و مشترکات رجالی تبحری خاص داشته است. خوانساری در فنون شعر، ادبیات؟، معما و ریاضیات نیز متبحر بوده و از شاگردان خاص صاحب قوانین به‌شمار می‌رفته است. میرزای قمی به اجتهاد او تصریح داشته و مردم را به احترامش ترغیب می‌کرده و همه ساله برای دیدار او به خوانسار می‌رفت.<ref>مهریزی، میراث حدیث شیعه، ۱۳۸۰ش، ج۱۳، ص۲۸۲.</ref> وی در سال ۱۲۴۶ق از دنیا رفت.<ref>مشار، مؤلفین کتاب‌های چاپی، ۱۳۴۴ش، ج۶، ص۳۸۹.</ref>

*رساله‌ای در احوال ابوبصیر.<ref>میراث حدیث شیعه، ۱۳۸۰ش، ج۱۳، ص۲۸۳.</ref> نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا تمام نکات مورد بحث را درباره ابوبصیر که باعث اشتراک و اشتباه در [[سلسله سند]] می‌شود، با استدلال‌های محکم بیان کند.<ref>خوانساری، رساله عدیمة النظیر، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref> گفته شده وی در سال ۱۲۳۰ق از تألیف آن فارغ شده است.<ref>صدرایی خویی، فهرستگان نسخه‌های حدیث، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref>