پرش به محتوا

علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۹
imported>Baqer h
جز (اصلاح جعبه)
imported>Amrollahi
خط ۲۳۲: خط ۲۳۲:
آنها در کنار این انحراف در مورد روزه نیز معتقد به روزه [[ماه محرم الحرام|ماه محرم]] از روز اول تا روز دوازدهم هستند. البته برخی از علویانی که التزام علمی به روزه ماه رمضان دارند، به عشق [[دوازده امام]]، دوازه روز از ابتدای محرم نیز روزه می‎گیرند.<ref>دونمز، علویان ترکیه، ص۱۱۳.</ref>
آنها در کنار این انحراف در مورد روزه نیز معتقد به روزه [[ماه محرم الحرام|ماه محرم]] از روز اول تا روز دوازدهم هستند. البته برخی از علویانی که التزام علمی به روزه ماه رمضان دارند، به عشق [[دوازده امام]]، دوازه روز از ابتدای محرم نیز روزه می‎گیرند.<ref>دونمز، علویان ترکیه، ص۱۱۳.</ref>


به اعتقاد برخی، علویان به دلیل ظلم و فشار عثمانی‎ها بر آنان، از اعمال و آدابی که آنها انجام می‎دانند نظیر رفتن به مسجد و اقامه نماز در آن، خودداری می‎کردند و با این اقدام مخالفت خود را با عثمانی‎ها ابراز می‎کردند. برخی دیگر معتقدند، فرار علویان از دست عثمانی‎ها به مناطق صعب العبور و هجرت از شهرها به مناطق دور دست، موجب انزوای آنان شد. این انزوا دو مسأله را در پی داشت: نخست  موجب شد جایگاه اجتماعی و اقتصادی علویان همواره ضعیف باشد. دوم آنکه در زمینه فرهنگی، علویان به دلیل نداشتن مدارس برای آموزش تعالیم دینی، نتوانستند از آموزه‎های دینی بهره‎مند شوند، از این رو رویکرد باطنی‎گری را در پیش گرفته و به آموزش‎های سینه به سینه روی آورند. البته گرایش آنان به باطنی‎گری بی‎ارتباط با آموزه‎های عرفانی طریقت بکتاشیه که همواره با علویان آناتولی همراه بود، نیست.<ref>[http://fa.abna24.com/cultural/archive/2014/01/28/500994/story.html محمد صدر محمدی، تاریخ اجتماعی سیاسی علویان ترکیه].</ref>
به اعتقاد برخی، علویان به دلیل ظلم و فشار عثمانی‎ها بر آنان، از اعمال و آدابی که آنها انجام می‎دانند نظیر رفتن به مسجد و اقامه نماز در آن، خودداری می‎کردند و با این اقدام مخالفت خود را با عثمانی‎ها ابراز می‎کردند. برخی دیگر معتقدند، فرار علویان از دست عثمانی‎ها به مناطق صعب العبور و هجرت از شهرها به مناطق دور دست، موجب انزوای آنان شد. این انزوا دو مسأله را در پی داشت: نخست  موجب شد جایگاه اجتماعی و اقتصادی علویان همواره ضعیف باشد. دوم آنکه در زمینه فرهنگی، علویان به دلیل نداشتن مدارس برای آموزش تعالیم دینی، نتوانستند از آموزه‎های دینی بهره‎مند شوند، از این رو رویکرد باطنی‎گری را در پیش گرفته و به آموزش‎های سینه به سینه روی آورند. البته گرایش آنان به باطنی‎گری بی‎ارتباط با آموزه‎های عرفانی طریقت بکتاشیه که همواره با علویان آناتولی همراه بود، نیست.<ref>[http://fa.abna24.com/cultural/archive/2014/01/28/500994/story.html صدر محمدی، «تاریخ اجتماعی سیاسی علویان ترکیه»، خبرگزاری اهل‌بیت ابنا.].</ref>


==مراسم آیینی==
==مراسم آیینی==
کاربر ناشناس