پرش به محتوا

علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

imported>Mahdiemadi
جز (اصلاح شناسه)
imported>Baqer h
خط ۱۵: خط ۱۵:


===علویان در دوره حکومت عثمانی===
===علویان در دوره حکومت عثمانی===
عثمانی‎ها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعه‎ای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران صوفی که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند.<ref>مهدی جمالی فر، مقدمه‎ای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۵.</ref> در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان علویان [[بکتاشیه]] و دراویش این فرقه که در آن دوره  تنها مکتب صوفی‏‎گرایانه‎ای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونه‎ای بود که طبق برخی گزارش‎ها، هسته اصلی ارتش عثمانی‎ با نام قشون «ینی‎چری»، در سال ۱۳۶۳ میلادی در خانقاه بکتاشیه بنیان نهاده شد.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref>.<ref>مهدی جمالی فر، مقدمه‎ای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۷.</ref>
عثمانی‎ها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعه‎ای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران صوفی که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند.<ref>مهدی جمالی فر، مقدمه‎ای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۵.</ref> در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان علویان [[بکتاشیه]] و دراویش این فرقه که در آن دوره  تنها مکتب صوفی‏‎گرایانه‎ای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونه‎ای بود که طبق برخی گزارش‎ها، هسته اصلی ارتش عثمانی‎ با نام قشون «ینی‎چری»، در سال ۱۳۶۳ میلادی در خانقاه بکتاشیه بنیان نهاده شد.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref><ref>مهدی جمالی فر، مقدمه‎ای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۷.</ref>


از سوی دیگر گروهی از علویان غیر بکتاشی به طریقت شیخ [[صفی الدین اردبیلی]] ـ که در قرن ۱۳ میلادی در [[اردبیل]] شکل گرفته بود ـ علاقه‎مند شدند. این علاقه تا بدانجا رسید که در قرن ۱۵ میلادی مذهب علوی در آناتولی به شدت رواج یافت. گسترش علوی‎گری در قلمرو حکومت عثمانی همزمان با ظهور [[صفویه]] در سال ۱۵۰۱ میلادی در [[تبریز |تبریز]]، زنگ خطری برای دولت عثمانی بود. به این دلیل که علویان آناتولی به سبب ارتباط قلبی با شیخ صفی‎الدین اردبیلی و صفویان، رؤیای تشکیل دولت علوی را در سر می‎گذراندند. این رؤیا با اعلام حکومت صفویه در سال ۱۵۰۱ میلادی توسط [[شاه اسماعیل صفوی]] در [[تبریز]] به حقیقت به پیوست.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref>
از سوی دیگر گروهی از علویان غیر بکتاشی به طریقت شیخ [[صفی الدین اردبیلی]] ـ که در قرن ۱۳ میلادی در [[اردبیل]] شکل گرفته بود ـ علاقه‎مند شدند. این علاقه تا بدانجا رسید که در قرن ۱۵ میلادی مذهب علوی در آناتولی به شدت رواج یافت. گسترش علوی‎گری در قلمرو حکومت عثمانی همزمان با ظهور [[صفویه]] در سال ۱۵۰۱ میلادی در [[تبریز |تبریز]]، زنگ خطری برای دولت عثمانی بود. به این دلیل که علویان آناتولی به سبب ارتباط قلبی با شیخ صفی‎الدین اردبیلی و صفویان، رؤیای تشکیل دولت علوی را در سر می‎گذراندند. این رؤیا با اعلام حکومت صفویه در سال ۱۵۰۱ میلادی توسط [[شاه اسماعیل صفوی]] در [[تبریز]] به حقیقت به پیوست.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref>
کاربر ناشناس