کاربر ناشناس
علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخهها
←علویان در دوره حکومت عثمانی: ویراستاری
imported>Mahdiemadi جز (اصلاح شناسه) |
imported>Baqer h (←علویان در دوره حکومت عثمانی: ویراستاری) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
===علویان در دوره حکومت عثمانی=== | ===علویان در دوره حکومت عثمانی=== | ||
عثمانیها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعهای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران صوفی که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند.<ref>مهدی جمالی فر، مقدمهای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۵.</ref> در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان علویان [[بکتاشیه]] و دراویش این فرقه که در آن دوره تنها مکتب صوفیگرایانهای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونهای بود که طبق برخی گزارشها، هسته اصلی ارتش عثمانی با نام قشون «ینیچری»، در سال ۱۳۶۳ میلادی در خانقاه بکتاشیه بنیان نهاده شد.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref> | عثمانیها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعهای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران صوفی که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند.<ref>مهدی جمالی فر، مقدمهای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۵.</ref> در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان علویان [[بکتاشیه]] و دراویش این فرقه که در آن دوره تنها مکتب صوفیگرایانهای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونهای بود که طبق برخی گزارشها، هسته اصلی ارتش عثمانی با نام قشون «ینیچری»، در سال ۱۳۶۳ میلادی در خانقاه بکتاشیه بنیان نهاده شد.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref><ref>مهدی جمالی فر، مقدمهای بر شناخت جامعه علویان ترکیه، ص۲۷.</ref> | ||
از سوی دیگر گروهی از علویان غیر بکتاشی به طریقت شیخ [[صفی الدین اردبیلی]] ـ که در قرن ۱۳ میلادی در [[اردبیل]] شکل گرفته بود ـ علاقهمند شدند. این علاقه تا بدانجا رسید که در قرن ۱۵ میلادی مذهب علوی در آناتولی به شدت رواج یافت. گسترش علویگری در قلمرو حکومت عثمانی همزمان با ظهور [[صفویه]] در سال ۱۵۰۱ میلادی در [[تبریز |تبریز]]، زنگ خطری برای دولت عثمانی بود. به این دلیل که علویان آناتولی به سبب ارتباط قلبی با شیخ صفیالدین اردبیلی و صفویان، رؤیای تشکیل دولت علوی را در سر میگذراندند. این رؤیا با اعلام حکومت صفویه در سال ۱۵۰۱ میلادی توسط [[شاه اسماعیل صفوی]] در [[تبریز]] به حقیقت به پیوست.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref> | از سوی دیگر گروهی از علویان غیر بکتاشی به طریقت شیخ [[صفی الدین اردبیلی]] ـ که در قرن ۱۳ میلادی در [[اردبیل]] شکل گرفته بود ـ علاقهمند شدند. این علاقه تا بدانجا رسید که در قرن ۱۵ میلادی مذهب علوی در آناتولی به شدت رواج یافت. گسترش علویگری در قلمرو حکومت عثمانی همزمان با ظهور [[صفویه]] در سال ۱۵۰۱ میلادی در [[تبریز |تبریز]]، زنگ خطری برای دولت عثمانی بود. به این دلیل که علویان آناتولی به سبب ارتباط قلبی با شیخ صفیالدین اردبیلی و صفویان، رؤیای تشکیل دولت علوی را در سر میگذراندند. این رؤیا با اعلام حکومت صفویه در سال ۱۵۰۱ میلادی توسط [[شاه اسماعیل صفوی]] در [[تبریز]] به حقیقت به پیوست.<ref>نوری دونمز، علویان ترکیه، ص۱۹.</ref> |