پرش به محتوا

حور العین: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ مهٔ ۲۰۱۷
imported>Alikhosravi
imported>Alikhosravi
خط ۳۴: خط ۳۴:
اعتقاد به حوری‌های بهشتی از سنت‌ها و آموزه‌های برخی از ادیان دیگر نیز هست. در آیین زرتشت ویژگی‌ها و مشخصه‌های معادل با حوری‌های بهشتی به صراحت در اوستا آمده است. آنجا که زرتشت در پاسخ اهورامزدا درباره آرامش روان درگذشتگان به دختران زیبا و سفید و باکره و پانزده ساله اشاره می‌کند که در شب سوم قبر به نزد درگذشتگان می‌آیند.<ref>اوستا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۵۱۱، و ج۲، ص۸۷۰.</ref> در مسیحیت به صراحت سخنی از  زنان سپیدروی درشت چشم یا دوشیزگان بهشتی نیامده اما به‌جای آن از نعمت انگور سفید  که به معنی میوه فرجام‌گرایانه (اخروی) است یاد شده است. بنابر دیدگاه مسیحیان، انگورهای بهشتی همان مفهوم حورعین در قرآن است.<ref>کریمی‌نیا، مسئله تأثیر زبان‌های آرامی و سریانی در زبان قرآن، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۵و۵۶.</ref> اما در آیین یهود، با آنکه در تورات اشاراتی به زندگی اخروی انسان‌ها شده و توضیحات مبسوط و کامل‌تری در این‌باره در متون ربّانی و تلمودی آمده است، با این حال در شمار نعمت‌های بهشتی مفهومی نظیر حوری آنگونه که در تلقی اسلامی وجود دارد دیده نمی‌شود.<ref>کوهن، گنجینه‌ای از تلمود، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۶۲و۳۹۱.</ref>
اعتقاد به حوری‌های بهشتی از سنت‌ها و آموزه‌های برخی از ادیان دیگر نیز هست. در آیین زرتشت ویژگی‌ها و مشخصه‌های معادل با حوری‌های بهشتی به صراحت در اوستا آمده است. آنجا که زرتشت در پاسخ اهورامزدا درباره آرامش روان درگذشتگان به دختران زیبا و سفید و باکره و پانزده ساله اشاره می‌کند که در شب سوم قبر به نزد درگذشتگان می‌آیند.<ref>اوستا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۵۱۱، و ج۲، ص۸۷۰.</ref> در مسیحیت به صراحت سخنی از  زنان سپیدروی درشت چشم یا دوشیزگان بهشتی نیامده اما به‌جای آن از نعمت انگور سفید  که به معنی میوه فرجام‌گرایانه (اخروی) است یاد شده است. بنابر دیدگاه مسیحیان، انگورهای بهشتی همان مفهوم حورعین در قرآن است.<ref>کریمی‌نیا، مسئله تأثیر زبان‌های آرامی و سریانی در زبان قرآن، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۵و۵۶.</ref> اما در آیین یهود، با آنکه در تورات اشاراتی به زندگی اخروی انسان‌ها شده و توضیحات مبسوط و کامل‌تری در این‌باره در متون ربّانی و تلمودی آمده است، با این حال در شمار نعمت‌های بهشتی مفهومی نظیر حوری آنگونه که در تلقی اسلامی وجود دارد دیده نمی‌شود.<ref>کوهن، گنجینه‌ای از تلمود، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۶۲و۳۹۱.</ref>


==اختلاف در خلقت حوریان==
==حوریان زنان بهشتی‌اند یا همان همسران زمینی==
بین مفسرین در این‌ که حوریان همان زنان مومنه دنیا هستند یا از نوعی دیگر خلق می‌شوند اختلاف وجود دارد. از سویی در آیاتی تأکید شده که زندگی در بهشت شبیه زندگی در زمین است و اعضای خانواده‌های مؤمن از جمله همسران با یکدیگر خواهند بود.<ref>سوره رعد، آیه۲۳. سوره یس، آیه۵۶. سوره غافر آیه۸.</ref> طبق این آیات برخی چنین نتیجه گرفته‌اند که زنان یا حوریان بهشتی احتمالا همان همسران در دنیا هستند که با خلقتی نو به زنانی باکره و همسال با شوهران بهشتی‌شان بدل می‌شوند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ذیل سوره واقعه، آیه ۳۵.</ref> اما از دیگر سو ، طبق برخی آیات [[سوره واقعه]]، چنین برداشت می‌شود که زنان بهشتی دو دسته‌اند: نخست حورعین و دوم همسرانی که از نو خلق می‌شوند.<ref>سوره واقعه، آیه۷و۴۰.</ref> بنا بر این، برخی نیز معتقدند به جز زنان زمینی که با خلقتی جدید به زنان باکره تبدیل می‌شوند، حوریانی دیگر از نوعی متفاوت در بهشت خلق خواهند شد. البته در روایات تاکید شده است که زنان زمینی مقام و منزلت بالاتری از حوریان بهشتی دارند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۸۱.</ref>
بین مفسرین در این‌ که حوریان همان زنان مومنه دنیا هستند یا از نوعی دیگر خلق می‌شوند اختلاف وجود دارد. از سویی در آیاتی تأکید شده که زندگی در بهشت شبیه زندگی در زمین است و اعضای خانواده‌های مؤمن از جمله همسران با یکدیگر خواهند بود.<ref>سوره رعد، آیه۲۳. سوره یس، آیه۵۶. سوره غافر آیه۸.</ref> طبق این آیات برخی چنین نتیجه گرفته‌اند که زنان یا حوریان بهشتی احتمالا همان همسران در دنیا هستند که با خلقتی نو به زنانی باکره و همسال با شوهران بهشتی‌شان بدل می‌شوند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ذیل سوره واقعه، آیه ۳۵.</ref> اما از دیگر سو ، طبق برخی آیات [[سوره واقعه]]، چنین برداشت می‌شود که زنان بهشتی دو دسته‌اند: نخست حورعین و دوم همسرانی که از نو خلق می‌شوند.<ref>سوره واقعه، آیه۷و۴۰.</ref> بنا بر این، برخی نیز معتقدند به جز زنان زمینی که با خلقتی جدید به زنان باکره تبدیل می‌شوند، حوریانی دیگر از نوعی متفاوت در بهشت خلق خواهند شد. البته در روایات تاکید شده است که زنان زمینی مقام و منزلت بالاتری از حوریان بهشتی دارند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۸۱.</ref>


کاربر ناشناس