کاربر ناشناس
قطام بنت شجنة بن عدی: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Emadmohseny جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Emadmohseny جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==قتل== | ==قتل== | ||
به گفته جرجی زیدان، قطام پس از شهادت حضرت علی(ع) به [[مصر]] میگریزد ولی به جرم اینکه [[عمرو بن عاص|عمروعاص]] را از توطئه قتلش خبردار نکرده زندانی میشود، <ref>جرجی زیدان،ص 289</ref> وی از زندان فرار کرده و به سوی [[دمشق]] سفر می کند، اما در بین راه کشته و سرش جدا شده <ref>جرجی زیدان، ص302 </ref>و مقداری از سرش به مصر فرستاده میشود، عمروعاص به قاتل وی هزار دینار جایزه میدهد. جرجی زیدان، ص310 | به گفته جرجی زیدان، قطام پس از شهادت حضرت علی(ع) به [[مصر]] میگریزد ولی به جرم اینکه [[عمرو بن عاص|عمروعاص]] را از توطئه قتلش خبردار نکرده زندانی میشود، <ref>جرجی زیدان،ص 289</ref> وی از زندان فرار کرده و به سوی [[دمشق]] سفر می کند، اما در بین راه کشته و سرش جدا شده <ref>جرجی زیدان، ص302 </ref>و مقداری از سرش به مصر فرستاده میشود، عمروعاص به قاتل وی هزار دینار جایزه میدهد. <ref>جرجی زیدان، ص310</ref> | ||
==واکاوی واقعیت == | ==واکاوی واقعیت == | ||
رمانی تحت عنوان «17رمضان» به تالیف جرجی زیدان که با کوشش ایرج تقی زاده با عنوان «[[قطام و نقش او در شهادت امام علی(ع)|قطام و نقش او در شهادت امام علی (ع)]]» به فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات میراث ماندگار در شهر [[قم]] در سال 1381 منتشر شده است. این کتاب نقش پرنگی به قطام در جریان شهادت حضرت علی علیه السلام داده اما [[سید جعفر شهیدی]] ماجرای نقش قطام در شهادت حضرت علی(ع) نمیپذیرد و آن را افسانه ای میداند که تاریخ نگاران برای ماندگار شدن جریان شهادت حضرت علی(ع) آنرا ساختهاند.<ref>شهیدی، ص163</ref> | رمانی تحت عنوان «17رمضان» به تالیف جرجی زیدان که با کوشش ایرج تقی زاده با عنوان «[[قطام و نقش او در شهادت امام علی(ع)|قطام و نقش او در شهادت امام علی (ع)]]» به فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات میراث ماندگار در شهر [[قم]] در سال 1381 منتشر شده است. این کتاب نقش پرنگی به قطام در جریان شهادت حضرت علی علیه السلام داده اما [[سید جعفر شهیدی]] ماجرای نقش قطام در شهادت حضرت علی(ع) نمیپذیرد و آن را افسانه ای میداند که تاریخ نگاران برای ماندگار شدن جریان شهادت حضرت علی(ع) آنرا ساختهاند.<ref>شهیدی، ص163</ref> |