طور سیناء: تفاوت میان نسخه‌ها

در آن ناحیه، کوه‌های متعددی وجود دارد که کوه سینا در میان آن‌ها است.<ref>مصطفوی، التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ۱۳۶۰ش، ج۵، ص۲۹۳.</ref>

برخی احتمال داده‌اند که مقصود از طور سیناء، مجموعه‌ای از کوه‌ها بوده است و وقایع مختلف طور سیناء، در مجموعه این کوه‌ها رخ داده است نه یک کوه خاص.<ref>مصطفوی، التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ۱۳۶۰ش، ج۵، ص۲۹۳.</ref> همچنین بنابر اعتقاد برخی محققان، استفاده قرآن از دو تعبیر «سیناء» و «سینین» اشاره به همین نکته دارد؛ زیرا یاء و نون در انتها کلمه دلالت بر کوچک بودن دارد و طور سینین در واقع بخشی از طور سیناء است.<ref>مصطفوی، التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ۱۳۶۰ش، ج۵، ص۲۹۵.</ref>

بنابر آیه ۱۲ [[سوره طه]] خداوند بر روی کوه سیناء، به [[حضرت موسی(ع)]] دستور می‌دهد که کفش‌هایش را در بیاورد و دلیل آن را چنین برمی‌شمرد: «إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً؛ تو در سرزمین مقدّس طُوى هستى».<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref>

از [[پیامبر اسلام]]، علت مقدس بودن طور سیناء را سوال کردند و ایشان فرمودند: «زیرا در آن وادى، ارواح تقدیس می‌شوند و [[فرشته|فرشتگان]] را در آنجا به صف كشیده‏‌اند و خداوند در آنجا با موسى(ع) تكلّم فرموده است».<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۷۲.</ref>

حضرت موسی(ع) پس از آن که مدت تعهدش به [[حضرت شعیب]] در [[مدین]] پایان یافت، به همراه همسر، فرزند و اموال به سوى مصر رهسپار شد، راه را گم كرد<ref>مکارم شیرازی،‌ تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۱۶۷.</ref> و آتشی بر روی کوه دید و به آنجا رفت<ref>سوره طه، آیه ۱۰-۱۱.</ref> در آنجا وحی بر او نازل شد و این آغاز بعثت حضرت موسی(ع) بود.<ref>سوره طه، آیه ۱۲-۱۳.</ref>

قرآن از وقوع محل این واقعه با تعبیر «الطور»<ref>سوره قصص، آیه ۲۹.</ref> و «طُوی»<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> یاد کرده است و برخی مفسران مقصود از «الطور» را همان طور سیناء دانسته‌اند که «طوی» وادی در پایین این کوه بوده است.<ref>مغنیه، تفسیر الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۵۰۹.</ref>

برخی مفسران، این میقات چهل روزه را در طور سیناء دانسته‌اند.<ref>ملاحویش آل غازی، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۱، ص۴۱۶.</ref>

«هنگام بامداد آماده‌باش. بامدادان به كوه سینَی (سینا) بالا آمده نزد من آن‏جا بر قله آن كوه بایست».<ref>خروج،‌ باب ۳۴؛ آیه۲.</ref>

حضرت موسی(ع) به همراه هفتاد نفر از بنی‌اسرائیل از جمله [[یوشع (پیامبر)|یوشع(ع)]]، وصی وی،<ref>عهد عتیق، کتاب خروج، باب 23، آیه13.</ref> به میقات رفت<ref>سوره اعراف، آیه ۱۵۵.</ref> و به جهت وقایعی، خداوند کوه (یا بخشی از آن‌را) بالای سر آن‌ها قرار داد. در نهایت آن‌ها تسلیم شده و عذاب الهی بر آنان نازل نشد.<ref>سوره بقره،‌آیه۹۳.</ref>

* ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح: میر دامادی، جمال الدین،‏ بیروت، دارالفکر، دارصادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.

* بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.

* شیخ صدوق، علل الشرائع، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.

* قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.

* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب،‏ قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق.

* مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.