پرش به محتوا

سید حسین بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

imported>Naimi
(←‏تدریس: ویرایش و تصحیح (جزئی))
imported>Naimi
خط ۳۶: خط ۳۶:
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم [[حوزه علمیه|حوزوی]] را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، جهت فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به [[تهران]] رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در [[تهران]] اقامت گزید و از محضر علمایی چون: [[سید ابوالحسن جلوه]] (۱۲۳۸ ۱۳۱۴ ه‍.ق.)،<ref> در آسمان معرفت، حسن حسنزاده آملی، ص۳۵۱ ۳۲۹.</ref> میرزا [[هاشم اشکوری]] (متوفای۱۳۳۲ ه‍.ق.)<ref> بزرگان تنکابن، محمد سماوی حائری، ص۲۹۲ و ۲۹۱.</ref> و [[آقا علی زنوزی]] (۱۲۳۴ ۱۳۰۷ ه‍.ق.)<ref> تاریخ مرند، حسن جلالی عزیزیان، ص۴۰۹ ۴۰۷.</ref> بهره برد و در [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]] و [[فلسفه]] تبحر یافت.
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم [[حوزه علمیه|حوزوی]] را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، جهت فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به [[تهران]] رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در [[تهران]] اقامت گزید و از محضر علمایی چون: [[سید ابوالحسن جلوه]] (۱۲۳۸ ۱۳۱۴ ه‍.ق.)،<ref> در آسمان معرفت، حسن حسنزاده آملی، ص۳۵۱ ۳۲۹.</ref> میرزا [[هاشم اشکوری]] (متوفای۱۳۳۲ ه‍.ق.)<ref> بزرگان تنکابن، محمد سماوی حائری، ص۲۹۲ و ۲۹۱.</ref> و [[آقا علی زنوزی]] (۱۲۳۴ ۱۳۰۷ ه‍.ق.)<ref> تاریخ مرند، حسن جلالی عزیزیان، ص۴۰۹ ۴۰۷.</ref> بهره برد و در [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]] و [[فلسفه]] تبحر یافت.


==هجرت به نجف اشرف==
===هجرت به نجف اشرف===
سیدحسین در جوانی راهی [[عراق]] گردید و در [[حوزه نجف|حوزه نجف اشرف]] مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی [[ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵ ۱۳۲۹ق.) حاضر گردید و در همان زمان در درس [[فقیه]] شیخ [[محمدحسن مامقانی]] (۱۲۳۷ ۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد.<ref> نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج ۲، ص۵۸۵ و ۵۸۴.</ref>
سیدحسین در جوانی راهی [[عراق]] گردید و در [[حوزه نجف|حوزه نجف اشرف]] مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی [[ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵ ۱۳۲۹ق.) حاضر گردید و در همان زمان در درس [[فقیه]] شیخ [[محمدحسن مامقانی]] (۱۲۳۷ ۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد.<ref> نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج ۲، ص۵۸۵ و ۵۸۴.</ref>


کاربر ناشناس