ذکر یونسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

آنگونه که در قرآن<ref>سوره صافات، ۱۳۹-۱۴۸؛ سوره انبیا، ۸۷؛ سوره یونس، ۹۸</ref> و روایات آمده است [[حضرت یونس(ع)]] مدتی در میان قوم خود تبلیغ کرد و چون ایمان نیاوردند، آنان را نفرین کرد و از نزد آنان رفت و سوار بر کشتی شد. خداوند یونس را بخاطر عدم پایداری در دعوت مردم، در شکم ماهی گرفتار ساخت و او [[توبه]] کرد و برای نجات خود دست به دعا برداشت.<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۱۷</ref> قرآن کریم دعای یونس را چنین نقل کرده است:

در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که این دعا، [[اسم اعظم]] خداوند است که اگر خدا رابه آن بخوانند، اجابت می‌کند. پیامبر در پاسخ به سوال [[اصحاب]] که آیا این دعا تنها برای نجات یونس بود، به ادامه همین آیه قرآن استناد کرد که «و مؤمنان را [نیز] چنین نجات می‌دهیم.»<ref>[[سوره انبیا]]، آیه ۸۸</ref><ref>جوری نیشابوری، قوارع القرآن، ص۲۴</ref>

در حدیث دیگری از پیامبر تاکید شده است که هر مسلمانی برای حاجت خود، این ذکر را بخواند، خداوند خواسته او را برآورده می‌کند.<ref>کفعمی، المصباح، ص۲۹۸؛ جوری نیشابوری، قوارع القرآن، ص۲۵</ref>

از [[امام صادق(ع)]] نیز روایت شده است که در شگفتم از کسی که‌اندوه دارد چگونه به این آیه قرآن «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» پناه نمی‌برد در حالی که خداوند در ادامه آیه فرموده است: ما دعای او را پذیرفتیم و او را از اندوه نجات دادیم و مومنان را این گونه نجات می‌بخشیم.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۳</ref>

*شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تصحیح غفاری، علی اکبر، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۳ق.

* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، قم،‌دار الکتاب، ۱۴۰۴ق.