ذکر یونسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

آنگونه که در قرآن<ref>سوره صافات، ۱۳۹-۱۴۸؛ سوره انبیا، ۸۷؛ سوره یونس، ۹۸</ref> و روایات آمده است [[حضرت یونس(ع)]] مدتی در میان قوم خود تبلیغ کرد و چون ایمان نیاوردند، آنان را نفرین کرد و از نزد آنان رفت و سوار بر کشتی شد. خداوند یونس را بخاطر عدم پایداری در دعوت مردم، در شکم ماهی گرفتار ساخت و او [[توبه]] کرد و برای نجات خود دست به دعا برداشت.<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسير القمی، ج‏۱، ص۳۱۷</ref> قرآن کریم دعای یونس را چنین نقل کرده است:

|عنوان={{عربی|اندازه=120%| لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ}}

|معبودى جز تو نيست، منزّهى تو، راستى كه من از ستمكاران بودم.

در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که این دعا، [[اسم اعظم]] خداوند است که اگر خدا رابه آن بخوانند، اجابت می‌کند. پیامبر در پاسخ به سوال [[اصحاب]] که آیا این دعا تنها برای نجات یونس بود، به ادامه همین آیه قرآن استناد کرد که «و مؤمنان را [نيز] چنين نجات مى‌دهيم.»<ref>[[سوره انبیا]]، آیه ۸۸</ref><ref>جوری نیشابوری، قوارع القرآن، ص۲۴</ref>

در حدیث دیگری از پیامبر تاکید شده است که هر مسلمانی برای حاجت خود، این ذکر را بخواند، خداوند خواسته او را برآورده می‌کند.<ref>كفعمي، المصباح، ص۲۹۸؛ جوری نیشابوری، قوارع القرآن، ص۲۵</ref>

از [[امام صادق(ع)]] نیز روایت شده است که در شگفتم از کسی که اندوه دارد چگونه به این آیه قرآن «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» پناه نمی‌برد در حالی که خداوند در ادامه آیه فرموده است: ما دعای او را پذیرفتیم و او را از اندوه نجات دادیم و مومنان را این گونه نجات می‌بخشیم.<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه، ج۴، ص۳۹۳</ref>

:::::{{وسط چین}}«<big>يَا رَبِّ مِنَ الْجِبَالِ أَنْزَلْتَنِي وَ مِنَ الْمَسْكَنِ أَخْرَجْتَنِي وَ فِي الْبِحَارِ صَيَّرْتَنِي وَ فِي بَطْنِ الْحُوتِ حَبَسْتَنِي{{سخ}} فَلا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ</big>»<ref>ابن طاوس، مهج الدعوات، ص۳۱۱</ref>{{پایان}}

<ref>[http://article.tebyan.net/136143/%D9%81%D8%B6%DB%8C%D9%84%D8%AA-%D9%88-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B5-%D8%B0%DA%A9%D8%B1-%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%B3%DB%8C%D9%87 به نقل از صداقت، علی اکبر، افتاب خوبان]</ref>

[[آیت الله بهاءالدینی]] می گفت: حیرانم از کسی که محزون است، ولی به این ذکر پناه نمی برد.

{{شعر2

|عرض=80

{{شعر2

|عرض=80

در این کتاب ضمن معرفی حضرت یونس و داستان این پیامبر الهی و نجات او و قومش، به تبیین ابعاد مختلف ذکر منسوب به او معروف به ذکر یونسیه و آثار عجیب و ثواب‌های مترتب بر آن پرداخته شده است. نویسنده در این زمینه به انعکاس سخنانی از برخی از بزرگان شیعه همچون: [[هاشم حداد]]، [[میزرا احمد کربلایی تهرانی]]، [[میرزا جواد کربلایی]]، [[محمدتقی بهجت]]، سیدعبدالکریم کشمیری، [[سید علی قاضی|سیدعلی قاضی]]، [[سید رضا بهاءالدینی|سیدرضا بهاءالدینی]]، [[اسماعیل دولابی]]، [[رجبعلی خیاط]]، [[جواد انصاری همدانی]]، [[شیخ عباس قمی]]، [[حسینقلی همدانی]]، [[جواد ملکی تبریزی]]، [[ حسن‌زاده آملی|حسن حسن‌زاده آملی]]، [[علی زاهد قمی]]، [[ملا احمد نراقی]]، [[امام خمینی]] و برخی دیگر از علمای معاصر در مورد ابعاد مختلف دنیوی و اخروی ذکر یونسیه پرداخته و طریقه ختم این ذکر و نیز تأکید آنان بر مداومت داشتن بر آن را بیان کرده است. وی همچنین دستورالعمل‌ها، داستان‌ها و روایاتی در این زمینه نقل نموده است.

* سید ابن طاووس، على بن موسى‏، مهج الدعوات و منهج العبادات‏، قم، دار الذخائر، ۱۴۱۱ق.

* شیروانی، علی، برنامه سلوک در نامه‌های سالکان،‌ دار الفکر، قم، ۱۳۸۶ش.

*شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، تصحیح غفارى، على اكبر، قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۴۱۳ق.

* قمى، على بن ابراهيم‏، تفسير القمي‏، قم، دار الكتاب‏، ۱۴۰۴ق.

*كفعمى، ابراهيم بن على عاملى‏، المصباح (جنة الأمان الواقية)، قم، دار الرضي (زاهدي)، ۱۴۰۵ق.