سادات رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سادات رضوی''' به [[سادات]] منسوب به [[امام رضا (ع)]] گفته می‌شود. این شاخه از سادات پس از مهاجرت [[موسی مبرقع]] به [[قم]] به این شهر وارد شدند و از این شهر به شهرهای [[مشهد]] و [[همدان]] نیز عزیمت کردند. آنها در مشهد به موقعیت‌های بزرگ اجتماعی دست یافته و از آنجا به نقاط دیگر پراکنده شدند.

اوج اعتلای سادات رضوی، در دوره [[صفویه]] بوده است. منصب '''صدر''' مهم‌ترین پست حکومتی صفویه، در اختیار سادات رضوی بود. [[تولیت]] شرعی [[آستان قدس رضوی]] و [[حضرت عبدالعظیم]] نیز بر عهده ایشان بوده است.

از آنجا که امام رضا (ع) به جز [[امام جواد (ع)]] فرزندی دیگری نداشته<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۲۸ق، ص ۴۶۴.</ref> و نسل امام جواد (ع) نیز از [[امام هادی (ع)]] و [[موسی مبرقع]]، فرزندان امام جواد(ع)، بجای مانده، می‌توان امام جواد را اولین جد مشترک تمام سادات رضوی دانست.

==نسل امام هادی (ع) ==

شاخه‌ای از سادات رضوی از نسل امام هادی (ع) هستند. امام هادی فرزندی به نام جعفر داشت. وی به دلیل کثرت اولاد به جعفر کرین معروف بود.<ref>رجایی، المعقبون، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص ۳۲.</ref> وی ۱۸ فرزند پسر داشته که نسلش از ۱۵تن از آنان باقی ماند، آنان عبارتند از:

{{ستون-شروع|2}}

*عباس نسابه در نیشابور می‌زیسته است. <ref>کمونه الحسینی، منیه الراغبین، ۱۳۹۲ق، ص ۱۴۹.</ref>

*اسحاق<ref>رجایی، المعقبون، ۱۳۸۵ش، ج ۲ ص ۳۳.</ref>

سابقه سادات رضوی قم به سکونت موسی مبرقع به قم بر می‌گردد، طبق شهادت [[تاریخ قم]] موسی بن محمد یعنی‌‌ همان موسی مبرقع از [[کوفه]] به قم رفت. <ref>قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۵.</ref> وی در سال ۲۵۶به قم رفت و از آنجا که پیوسته نقاب بر صورت داشت <ref>قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۱۶.</ref> وی را مبرقع گویند. <ref> حسن بن علی حرانی، تحف العقول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، عزیز الله، مسند الامام الجواد، ص۸۴و۸۵.</ref> پس از آن فرزندان و اقوام وی از سادات رضوی به قم رفتند و قم مامن سادات رضوی شد.

سادات رضوی از [[قم]] به دیگر نقاط از جمله مشهد عزیمت کردند، اولین شخص از سادات رضوی مشهد میر شمس ‏الدین محمد نام داشته که در زمان [[شاهرخ تیموری]] (۸۰۷ تا ۸۵۰ ه) از قم به مشهد رفته است.<ref> شجره طیبه، صص ۶۳-۶۲ </ref> نسب وی با ۱۹ واسطه به [[امام رضا (ع)]] می‌رسد.

زمانی که میر شمس ‏الدین از قم به مشهد رفت، فرد متشخصی بود و مدتی هم ظاهرا حکومت ولایت [[تبریز]] بدو مفوض شد.<ref> مجالس المؤمنین، به نقل از شجره طیبه، ص ۶۳. </ref>

وی پس از حضور در مشهد [[تولیت]] [[آستان قدس رضوی]] که تا آن زمان درست [[سادات موسوی]] بود بر عهده می‌گیرد.<ref> سفرنامه‏ی ابن‏بطوطه، ج ۱، ص ۴۴۱؛ خوافی، ج ۳، صص ۱۵۳، ۱۷ و ۲۶۰ </ref>

وی [[وقف|موقوفات]] زیادی برای سادات رضوی نسل خود احداث نمود.<ref> شجره‏ی طیبه، صص ۶۴ و ۱۰۳ </ref> این موقوفات تا هم اکنون موجود می‌باشند.

درباره این سادات کتاب مستقلی به نام سادات رضوی در مشهد از آغاز تا پایان [[قاجاریه]] نوشته شده است. <ref> سادات رضوی مشهد، ص۱-۵۵۰ </ref>

منصب '''صدر''' مهم‌ترین پست حکومتی سادات رضوی در دوره صفویه بود. [[میرزا ابوطالب رضوی]] فرزند محمد باقر رضوی توانست به مدت ۲۱ سال این منصب را در اختیار داشته باشد <ref> حسینی خاتون آبادی، ۱۳۵۲ </ref> که با توجه به شرح وظائف صدر خاصه قدرت زیادی در نظارت بر موقوفات و... دارا بود.<ref> میرزا رفیعا، ۱۳۸۵ </ref>

آنان منصب [[تولیت]] شرعی [[حضرت عبدالعظیم]] را نیز بر عهده داشتند.<ref>حسینی خاتون آبادی، ص ۵۳۶</ref>

====خاندان ها====

سر دودمان این سادات [[محمد جواد رضوی]] است، از این دودمان در دو سده اخیر، خاندانهای [[مجتهد]] و قاضی در این شهر پدید آمد. <ref> دایره المعارف تشیع، ج۸، ص ۸ </ref>

سادات رضوی در بسیاری از شهرهای ایران بلکه دیگر کشور‌ها پراکنده شده‌اند. در شهرهای [[تهران]]، [[شیراز]]، [[کرمان]]، [[یزد]]، [[کاشان]] و [[کشمیر]] شاخه‌های کوچکی از سادت رضوی وجود دارند.<ref> دایره المعارف تشیع، ج۹، ص ۸ </ref>

  {{پانویس|اندازه=ریز|3}}

{{ستون-شروع|2}}

*ابن بطوطه، سفرنامه‏، ترجمه‏ی دکتر محمد علی موحد، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۶۱.

*رضوی (مدرس اول) میرزا محمد باقر، شجره‏ی طیبه، به سعی و اهتمام سید محمد تقی مدرس رضوی، بی‏جا، ۱۳۵۲ شمسی، صص ۶۳-۶۲.

*قمی، حسن بن محمد بن حسن (نوشته در ۳۷۸)، تاریخ قم، ترجمه حسن بن على بن حسن عبد الملک قمى (در ۸۰۵)، تحقیق سید جلال الدین تهرانى، تهران، توس، ۱۳۶۱ش.