پرش به محتوا

حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ مارس ۲۰۲۳
(←‏زندگینامه: افزایش/ تکمیل)
خط ۶۲: خط ۶۲:
نام مادرش را حَنَّة دختر فاقود گفته‌اند.<ref>تاریخ طبری، (۱۳۸۷ق)، ج۱، ص۵۸۵ ؛ابن کثیر، البدایة و النهایة، (دار الفکر)،‌ ج۲، ص۵۶</ref> در روایتی [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] نام مادر مریم را «مَرثا» و به عربی «وَهیبه» دانسته است. <ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، الناشر: مؤسسة البعثة، ج۵، ص۹.
نام مادرش را حَنَّة دختر فاقود گفته‌اند.<ref>تاریخ طبری، (۱۳۸۷ق)، ج۱، ص۵۸۵ ؛ابن کثیر، البدایة و النهایة، (دار الفکر)،‌ ج۲، ص۵۶</ref> در روایتی [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] نام مادر مریم را «مَرثا» و به عربی «وَهیبه» دانسته است. <ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، الناشر: مؤسسة البعثة، ج۵، ص۹.
</ref>
</ref>
در متون مسیحی القاب متعددی برای حضرت مریم به کار رفته است از جمله حوای جدید، باکره مقدس، مادر خدا، شفیعه، مادر فیض الهی، قرارگاه حکمت، آوند روحانی، رُز رازگونه، صندوق عهد، ملکه فرشتگان و بانوی مصیبت‌ها.<ref>- K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.444</ref>
در متون مسیحی القاب متعددی برای حضرت مریم به کار رفته است از جمله حوّای جدید، باکره مقدس، مادر خدا، شفیعه، مادر فیض الهی، قرارگاه حکمت، آوند روحانی، رُز رازگونه، صندوق عهد، ملکه فرشتگان و بانوی مصیبت‌ها.<ref>- K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.444</ref>
در متون اسلامی نیز از عَذراء (پاکدامن)‌ و [[بتول]] به عنوان لقب‌های مریم یاد شده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، (دار المعرفة)، ج۱، ص۳۳۷</ref>
در متون اسلامی نیز از عَذراء (پاکدامن)‌ و [[بتول]] به عنوان لقب‌های مریم یاد شده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، (دار المعرفة)، ج۱، ص۳۳۷</ref>


خط ۶۹: خط ۶۹:
در منابع آمده است حنه مادر مریم، نازا بود و تا سی سال<ref> تاریخ ابن‌ خلدون، ج۱، ص۱۵۹</ref> صاحب فرزندی نشد. او به درگاه خداوند [[دعا]] کرد تا به او فرزندی عطا کند. دعایش مستجاب و مریم را باردار شد. حنه به [[شکر|شکرانه]] لطف [[خدا]]، [[نذر]] کرد که فرزندش خدمتکار معبد [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]] باشد. در آیات ۳۵ تا ۳۷ [[سوره آل عمران]] به نذر حنه و پذیرفته شدن آن از سوی [[خدا]] اشاره شده است.
در منابع آمده است حنه مادر مریم، نازا بود و تا سی سال<ref> تاریخ ابن‌ خلدون، ج۱، ص۱۵۹</ref> صاحب فرزندی نشد. او به درگاه خداوند [[دعا]] کرد تا به او فرزندی عطا کند. دعایش مستجاب و مریم را باردار شد. حنه به [[شکر|شکرانه]] لطف [[خدا]]، [[نذر]] کرد که فرزندش خدمتکار معبد [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]] باشد. در آیات ۳۵ تا ۳۷ [[سوره آل عمران]] به نذر حنه و پذیرفته شدن آن از سوی [[خدا]] اشاره شده است.


پس از تولد مریم، مادرش با توجه به نذری که کرده بود، مریم را به معبد برد و به کاهنان سپرد. آنان برای سرپرستی او اختلاف نظر پیدا کردند و برای این کار [[قرعه]] زدند و قرعه به نام [[زکریا(ع)]]، که طبق برخی گزارش‌ها شوهر خاله مریم بود، افتاد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸؛ مجلسی، بحار الأنوار، (۱۴۰۳ق)، ج۱۴، ص۲۰۲.</ref> [[قرآن مجید|قرآن]] به ماجرای قرعه زدن نیز اشاره کرده است.<ref>آل عمران، ۴۴</ref> بنابر نقل مقدسی، زکریا مقدمات شیرخوارگی و تربیت او را فراهم کرد و وقتی به حدی از رشد رسید، جایگاهی برای او در معبد تعیین کرد و مریم در آن به عبادت می‌پرداخت<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۱۹</ref> و وقتی نوبت او می‌رسید، وظایف خدمتکاری معبد را انجام می‌داد. او در عبادت به درجه‌ای رسید که در [[بنی اسرائیل]] ضرب‌المثل شد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸</ref>
پس از تولد مریم، مادرش با توجه به نذری که کرده بود، مریم را به معبد برد و به کاهنان سپرد. آنان برای سرپرستی او اختلاف نظر پیدا کردند و برای این کار [[قرعه]] زدند و قرعه به نام [[زکریا(ع)]]، که طبق برخی گزارش‌ها شوهر خاله مریم بود، افتاد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸؛ مجلسی، بحار الأنوار، (۱۴۰۳ق)، ج۱۴، ص۲۰۲.</ref> [[قرآن مجید|قرآن]] به ماجرای قرعه زدن نیز اشاره کرده است.<ref>آل عمران، ۴۴</ref> بنابر نقل مقدسی، زکریا مقدمات شیرخوارگی و تربیت او را فراهم کرد و وقتی به حدی از رشد رسید، جایگاهی برای او در معبد تعیین کرد و مریم در آن به عبادت می‌پرداخت<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۱۹</ref> و وقتی نوبت او می‌رسید، وظایف خدمتکاری معبد را انجام می‌داد. او در عبادت به درجه‌ای رسید که در [[بنی‌اسرائیل| بنی اسرائیل]] ضرب‌المثل شد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸</ref>


===تولد عیسی===
===تولد عیسی===
۱۶٬۷۷۹

ویرایش