پرش به محتوا

شمر بن ذی‌الجوشن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Rezataran
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mohamadhaghani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''شَمِر بن ذی الجَوْشَن'''، از تابعین و رؤسای [[قبیله هوازن|قبیلۀ هوازِن]]. او به سبب نقش در [[واقعه کربلا]]، از چهره‌های منفور تاریخ نزد شیعیان است. شمر در ابتدا از یاران [[امام علی]] (ع) بود ولی بعدها در زمرۀ دشمنان پرکینه امام و خاندانش درآمد.
'''شِمر بن ذی الجَوْشَن'''، از تابعین و رؤسای [[قبیله هوازن|قبیلۀ هوازِن]]. او به سبب نقش در [[واقعه کربلا]]، از چهره‌های منفور تاریخ نزد شیعیان است. شمر در ابتدا از یاران [[امام علی]] (ع) بود ولی بعدها در زمرۀ دشمنان پرکینه امام و خاندانش درآمد.


او در [[واقعه کربلا]] نقش مهمی داشت: زمینه سازی شهادت [[مسلم بن عقیل]]، برافروختن آتش جنگ در [[روز عاشورا]]، فرماندهی جناح چپ لشکر [[عمر بن سعد]]، به شهادت رساندن [[امام حسین(ع)]]، حمله به خیمه‌ها و تلاش برای شهید کردن [[امام سجاد(ع)]]، ... از اقدامات او در این واقعه بود.
او در [[واقعه کربلا]] نقش مهمی داشت: زمینه سازی شهادت [[مسلم بن عقیل]]، برافروختن آتش جنگ در [[روز عاشورا]]، فرماندهی جناح چپ لشکر [[عمر بن سعد]]، به شهادت رساندن [[امام حسین(ع)]]، حمله به خیمه‌ها و تلاش برای شهید کردن [[امام سجاد(ع)]]، ... از اقدامات او در این واقعه بود.
خط ۶: خط ۶:


==نسب شمر==
==نسب شمر==
شَمِر بن ذی الجَوْشَن، کنیه‌اش ابو سابغه، از [[تابعین]] و رؤسای قبیلۀ هَوازِن از تیرۀ بنی عامر بن صَعْصَعَه و از خاندان ضِباب بن کلاب بود<ref> العقد الفرید، ابن عبدربّه، ج ۳، ص۳۱۸ـ۳۲۰.</ref> ازاین رو، از او با نسب‌هایی چون عامری، ضِبابی<ref> تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج ۲۳، ص۱۸۶.</ref> و کلابی<ref> انساب الاشراف، بلاذری، ج ۲، ص۴۸۲.</ref> یاد کرده‌اند. در کتاب‌های لغت، نام او به صورت شَمِر آمده، اما در نزد عامه مردم به شِمْر معروف است. ظاهراً شمر واژه‌ای عِبری و اصل آن شامِر به معنای سامِر (افسانه سرا، هم صحبت در شب نشینی) است.<ref> ابومخنف، ص۱۲۴؛ پانویس ۳.</ref> در مورد تاریخ ولادت شمر اطلاع درستی در دست نیست.
شِمر بن ذی الجَوْشَن، کنیه‌اش ابو سابغه، از [[تابعین]] و رؤسای قبیلۀ هَوازِن از تیرۀ بنی عامر بن صَعْصَعَه و از خاندان ضِباب بن کلاب بود<ref> العقد الفرید، ابن عبدربّه، ج ۳، ص۳۱۸ـ۳۲۰.</ref> ازاین رو، از او با نسب‌هایی چون عامری، ضِبابی<ref> تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج ۲۳، ص۱۸۶.</ref> و کلابی<ref> انساب الاشراف، بلاذری، ج ۲، ص۴۸۲.</ref> یاد کرده‌اند. در کتاب‌های لغت، نام او به صورت شَمِر آمده، اما در نزد عامه مردم به شِمْر معروف است. ظاهراً شمر واژه‌ای عِبری و اصل آن شامِر به معنای سامِر (افسانه سرا، هم صحبت در شب نشینی) است.<ref> ابومخنف، ص۱۲۴؛ پانویس ۳.</ref> در مورد تاریخ ولادت شمر اطلاع درستی در دست نیست.


پدر شمر (ذی الجوشن) شُرَحبیل بن اَعْوَر بن عمرو نام داشت. <ref> ابن سعد، ج۶، ص۴۶.</ref> دربارۀ سبب نام گذاری او به ذی الجوشن گفته شده است که وی نخستین مرد عرب بود که زره برتن کرد و این زره را پادشاه ایران به وی داده بود. برخی دیگر در این زمینه معتقدند به جهت برآمده بودن سینه‌اش به ذی الجوشن معروف شده است. <ref> فیروزآبادی، ذیل «جشن».</ref> به قولی نیز، نام او جَوشن بن ربیعه بود.<ref> طبقات ابن سعد، ج۶ ص۲۴.</ref> ذوالجوشن به خواستۀ پیامبر اکرم (ص) برای پذیرش اسلام اهمیتی نداد اما پس از [[فتح مکه]]، چون مسلمانان بر مشرکان پیروز شدند، [[اسلام]] آورد.<ref> طبقات ابن سعد، ج ۶، ص۴۷ـ۴۸؛ تاریخ مدینه دمشق، ج ۲۳، ص۱۸۷ـ۱۸۸.</ref>
پدر شمر (ذی الجوشن) شُرَحبیل بن اَعْوَر بن عمرو نام داشت. <ref> ابن سعد، ج۶، ص۴۶.</ref> دربارۀ سبب نام گذاری او به ذی الجوشن گفته شده است که وی نخستین مرد عرب بود که زره برتن کرد و این زره را پادشاه ایران به وی داده بود. برخی دیگر در این زمینه معتقدند به جهت برآمده بودن سینه‌اش به ذی الجوشن معروف شده است. <ref> فیروزآبادی، ذیل «جشن».</ref> به قولی نیز، نام او جَوشن بن ربیعه بود.<ref> طبقات ابن سعد، ج۶ ص۲۴.</ref> ذوالجوشن به خواستۀ پیامبر اکرم (ص) برای پذیرش اسلام اهمیتی نداد اما پس از [[فتح مکه]]، چون مسلمانان بر مشرکان پیروز شدند، [[اسلام]] آورد.<ref> طبقات ابن سعد، ج ۶، ص۴۷ـ۴۸؛ تاریخ مدینه دمشق، ج ۲۳، ص۱۸۷ـ۱۸۸.</ref>
کاربر ناشناس