سید عبدالحسین شرف‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالحسین شرف‌الدین موسوی عاملی''' (۱۲۹۰-۱۳۷۷ق) [[مجتهد]] [[شیعه]] و مدافع [[تقریب مذاهب اسلامی]] بود. او تلاش‌هایی برای وحدت [[شیعه]] و [[سنی]] و حل کردن ریشه‌های اختلاف آن‎ها انجام داد. شرف الدین از رهبران نهضت استقلال [[لبنان]] نیز بود.

دو کتاب ''[[المراجعات (کتاب)|المراجعات]]'' و ''[[النص و الاجتهاد]]'' برای اثبات حقانیت شیعه با ادبیاتی علمی و به‌دور از توهین از مهمترین آثار او به‌شمار می‌رود. این دو کتاب به زبان‌های مختلف ترجمه شده و توجه بسیاری از [[مسلمانان]] شیعه و سنی را به خود جلب کرده است.

شرف الدین در مراسم [[حج]] سال ۱۳۴۰ق به تقاضای ملک حسین، [[نماز جماعت]] را در [[مسجدالحرام]] اقامه کرد و شیعه و سنی به او اقتدا کردند.<ref> المراجعات، شرف الدین، مقدمه شیخ مرتضی آل یاسین، ص۱۹.</ref>

در سال ۱۳۶۵ق مؤسسه خیریه‌ای برای کمک به نیازمندان تأسیس کرد و در سال‌های آخر عمر خود نیز کتاب [[النص و الاجتهاد]] را تألیف کرد.{{مدرک}}

شرف الدین سخنوری توانا بود و در شهرها و کشورهای مختلف علاوه بر مواعظ معمول دینی، تلاش فراوانی در جهت اتحاد مسلمانان انجام داد که مورد توجه عالمان [[اهل سنت]] نیز قرار می‌گرفت. او از مسلمانان می‌خواست تعصبات مذهبی و گروهی رایج را کنار گذاشته و با حفظ احترام به ریشه‌های اختلافات بپردازند. برخی از این سخنان در ادبیات سیاسی به یادگار ماند،{{مدرک}} از آن جمله:

شرف‌الدین در [[۸ جمادی‌الثانی]] سال ۱۳۷۷ق<ref>حائری، روزشمار قمری، ۱۳۸۱ش، ص۱۵۸.</ref> (دی ماه ۱۳۳۶ش) در ۸۷ سالگی، در [[لبنان]] از دنیا رفت. پیکر او به [[نجف]] منتقل و در [[مسجد عمران بن شاهین]] در [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>[http://hadith.net/post/54037/%D9%85%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%89-%D8%A7%D8%B2-%D8%B9%D9%84%D9%85%D8%A7-%D9%88-%D8%B5-%D9%84-%D8%AD%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%AC%D9%81/ مزار شماری از علما و صُلَحا در نجف]، پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه.</ref>

شرف‌الدین آثار فراوانی در موضوعات مختلف تألیف کرده، که برخی از آن‌ها مورد توجه عالمان و اندیشمندان شیعه و سنی قرار گرفته است. بخشی از تألیفات او به فارسی و دیگر زبان‌ها ترجمه شده و برخی دیگر از کتب و مقالات او مفقود است.<ref> طباطبایی، غلامی جلیسه، کتابشناسی علامه شرف الدین، ۱۳۸۳ش. </ref> از مشهورترین آثار او می‌توان به دو کتاب [[المراجعات]] و [[النص و الاجتهاد]] اشاره کرد.  

شرف‌الدین در اواخر سال ۱۳۲۹ ق برای دیدار از [[مصر]] و آشنایی با علمای دینی، دانشمندان، متفکران و نویسندگان آن دیار و ایجاد زمینه اتحاد [[مسلمانان]] راهی آن کشور شده و با شیخ سلیم بشری مُفتی [[دانشگاه الازهر]] آشنا شد. این دو عالم [[شیعه]] و [[سنی]] در موضوع [[خلافت|جانشینی]] [[پیامبر اکرم(ص)]] ۱۱۲ نامه رد و بدل کردند که با نهایت ادب و احترام به صورتی کاملا علمی صورت گرفت. این مکاتبات ۲۵ سال بعد در قالب کتاب '''[[المراجعات]]''' منتشر شد.

این کتاب دربرگیرنده ۱۱۲ مکاتبه شرف الدین با مُفتی [[دانشگاه الازهر]] مصر، شیخ سلیم بشری مالکی است. موضوع نامه‌ها «[[خلافت]] و [[امامت]] از نظر [[شیعه]]» است که با مراجعه به آیات [[قرآن]] و منابع مورد قبول [[اهل سنت]]، استدلال‌های شیعه و اهل سنت مورد بررسی و نقد قرار گرفته است.<ref> طباطبایی، غلامی جلیسه، کتابشناسی علامه شرف الدین، ۱۳۸۳ش. </ref>