آیه شفاء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه شفاء'''، آیه ۸۲ [[سوره اسراء|سوره اِسراء]] که اشاره به شفابخش بودن [[قرآن]] برای مؤمنان دارد. به عقیده [[تفسیر|مفسران]]، قرآن مرض‌های جسمی و روحی انسان را درمان می‌کند. همچنین عده‌ای از مفسران، منظور از شفابخش بودن قرآن را، دوری از [[شرک]]، [[کفر]]، گمراهی، [[رزائل اخلاقی]] و رسیدن به سعادت، هدایت و [[فضائل اخلاقی]] دانسته‌اند. طبق آیه شفاء، مشرکان و کفار برعکس [[مؤمنان]] با شنیدن آیات قرآن بر کینه، غیظ، [[حسد]]، کفر و مرض‌های قلبی آنان افزوده شده و هدایت نمی‌شوند.

# به گفته گروهی از مفسران مانند [[ابوالفتوح رازی]]، [[فخر رازی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، منظور از شفابخش بودن آیات قرآن، بیان دلائل خداشناسی، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قضا و قدر]]، [[امامت]] است؛ چراکه انسان‌ها را از سردرگمی و نادانی نجات داده و از ورود شبهه جلوگیری کرده و انسان را به سعادت و هدایت می‌رساند.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref>

# به عقیده برخی از جمله [[علامه طباطبایی]] همانطور که جسم انسان مریض می‌شود؛ روح انسان نیز مبتلا به بیماری‌‌های اعتقادی و اخلاقی می‌شود که درمان آن با تلاوت و عمل کردن به قرآن صورت می‌پذیرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷.</ref>

# عده‌ای از مفسران آیات قرآن را برای درمان بیماری‌های جسمی نیز مفید دانسته‌اند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛  فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۹؛ خواجه عبدالله انصاری،  کشف الأسرار و عدة الأبرار، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۱۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> هچنین به گزارش نظامی برخی از پزشکان در زمان قدیم هنگامی که از درمان بیماری ناامید می‌شدند بعد از خواندن دو رکعت [[نماز]] و [[سوره فاتحه]]، «آیه شفاء» را برای بهبودی مریض می‌خواندند و مریض شفا می‌گرفت.<ref>نظامی، مجمع النوادر، ۱۳۶۴ش، ص۷۰.</ref>

[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] خسارت و زیان کفار را، به رسوا شدن و آشکار شدنِ باطن پلید آنان توسط آیات قرآن دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> بنا بر نظر [[آیت الله مکارم شیرازی]] آیات قرآن برای همه شفاء و رحمت است؛ مگر کسانی که در جستجوی حق نبوده و در مخالفت با قرآن و خداوند لجوج باشند؛ در این صورت با شنیدن آیات قرآن، کفر، گمراهی، غیظ و حسدشان بیشتر می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref>