سلمان فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

سلمان فارسی، در زمان [[عمر بن خطاب]] از جانب خلیفه استاندار [[مدائن]] شد. سلمان برای قبول این کار از [[علی(ع)|امیرالمومنین(ع)]] اجازه گرفت و سپس آن را قبول کرد. او تا لحظه مرگ والی آن شهر بود.<ref>مدنی، الدرجات الرفیعه فی طبقات الشیعه، بیروت، ص۲۱۵.</ref> سهم سلمان از [[بیت المال]] در سِمَت استانداری مدائن، پنج هزار درهم بوده است که آن را [[صدقه]] می‌داده و با زنبیل بافی از دسترنج خودش ارتزاق می‌کرده است.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، قم، ج۱۸، ص۳۵.</ref>

==همسر، فرزندان و نوادگان==

از قول [[محدث نوری]] استفاده می‌شود که نواده‌های سلمان تا حدود پانصد سال در [[ری]] بوده‌اند. بدرالدین [[حسن بن علی بن سلمان]] از شخصیت‌های حدیثی است که نسب‌اش با نُه واسطه به سلمان می‌رسد. [[ضیاء الدین فارسی]] (<small>متوفی، ۶۲۲ ه</small>)، از علما و شاعران [[خجند|خُجند]]، پیشوای امور شرعی در [[بخارا]] و صاحب شرح بر کتاب «محصول» رازی، از نوادگان سلمان است. محدث نوری، [[شمس الدین سوزنی]](<small>متوفی ۵۶۲ یا ۵۶۹ ه</small>) ملقب به تاج الشعرا را از نواده‌های سلمان دانسته است. عبدالفتاح، که مدتی متولی بقعه سلمان بوده، ابوکثیر بن عبدالرحمن، نبیره سلمان که نامه رسول خدا به «أشهل یهودی قریظی» در آزادی سلمان را روایت کرده، [[ابو اسحاق کازرونی|ابراهیم بن شهریار]](<small>متوفی ۴۲۶ ه</small>)، از عرفای قرن پنجم هجری و معروف به ابواسحاق کازرونی و حسن بن حسن که سلسله نسب‌اش به محمد بن سلمان می‌رسد و واعظ بوده، از دیگر نوادگان سلمان فارسی هستند.<ref>درباره همسر و فرزندان سلمان نک: صادقی اردستانی، سلمان فارسی استاندار مداین، ۱۳۷۶ش، ۳۷۷-۳۹۰.</ref>