پرش به محتوا

شجره ممنوعه: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۴۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷
جز
رده
imported>Mahdiemadi
جز (اخراج آدم و حوا از بهشت، پانویس و لینک)
imported>Mahdiemadi
جز (رده)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۱۴]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Mahdiemadi  }}
'''شجره ممنوعه''' یا '''درخت ممنوع''' به درختی گفته می‌شود که حضرت آدم و حوا زمانی که در بهشت ساکن شدند به فرمان خدا از خوردن میوه آن منع شدند. با وسوسه شیطان آنها میوه درخت ممنوع را خوردند. به دنبال این نافرمانی، لباس‌های آدم و حوا از بدنشان افتاد، عورت آنها نمایان گشت و از بهشت اخراج شدند. داستان '''میوه ممنوع''' در قرآن سه مرتبه آمده است. پیش از آن نیز در تورات با روایتی متفاوت به این ماجرا پرداخته شده است. درباره ماهیت درخت ممنوع چند دیدگاه وجود دارد. برخی برداشت معنوی از درخت ممنوع کرده و آن را حسد و علم معنا کرده‌اند.   
'''شجره ممنوعه''' یا '''درخت ممنوع''' به درختی گفته می‌شود که حضرت آدم و حوا زمانی که در بهشت ساکن شدند به فرمان خدا از خوردن میوه آن منع شدند. با وسوسه شیطان آنها میوه درخت ممنوع را خوردند. به دنبال این نافرمانی، لباس‌های آدم و حوا از بدنشان افتاد، عورت آنها نمایان گشت و از بهشت اخراج شدند. داستان '''میوه ممنوع''' در قرآن سه مرتبه آمده است. پیش از آن نیز در تورات با روایتی متفاوت به این ماجرا پرداخته شده است.
==ماجرا==
==ماجرا==
[[آدم]] و [[حوا]] پس از آنکه در [[بهشت]] ساکن و از زندگی سرشار از نعمت و خوشی برخوردار گشتند. خداوند به آن‌ها اجازه داد از میوه هر درختی که در باغ بود استفاده کنند تنها آنها را از نزدیک شدن به یک درخت معین ممنوع و از خطر وسوسه‌های [[شیطان]] آگاه کرد. خدا به آدم و حوا هشدار داد که اگر میوه آن را بخورند به خودشان ستم کرده‌اند. آدم و حوا با وسوسه شیطان، میوه درخت ممنوع را استفاده کردند. شیطان برای وسوسه آدم و حوا به آنان گفته بود در صورتی که میوه درخت ممنوع را بخورند به [[فرشته]] تبدیل خواهند شد یا زندگی [[خلود|بی‌پایان]] خواهند داشت. پس از خوردن میوه درخت ممنوع، بدن آنان برهنه و عورتشان آشكار شد و دستور خروج آنان از بهشت صادر شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش‌، ج۶، ص۱۱۴-۱۲۰.</ref>
[[آدم]] و [[حوا]] پس از آنکه در [[بهشت]] ساکن و از زندگی سرشار از نعمت و خوشی برخوردار گشتند. خداوند به آن‌ها اجازه داد از میوه هر درختی که در باغ بود استفاده کنند تنها آنها را از نزدیک شدن به یک درخت معین ممنوع و از خطر وسوسه‌های [[شیطان]] آگاه کرد. خدا به آدم و حوا هشدار داد که اگر میوه آن را بخورند به خودشان ستم کرده‌اند. آدم و حوا با وسوسه شیطان، میوه درخت ممنوع را استفاده کردند. شیطان برای وسوسه آدم و حوا به آنان گفته بود در صورتی که میوه درخت ممنوع را بخورند به [[فرشته]] تبدیل خواهند شد یا زندگی [[خلود|بی‌پایان]] خواهند داشت. پس از خوردن میوه درخت ممنوع، بدن آنان برهنه و عورتشان آشكار شد و دستور خروج آنان از بهشت صادر شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش‌، ج۶، ص۱۱۴-۱۲۰.</ref>
خط ۴۴: خط ۴۳:
* حسن بن علی العسکری (ع)، التفسیر المنسوب إلی الإمام ابی محمد الحسن بن علی العسکری (ع)، قم ، مدرسة الإمام المهدی، ۱۴۰۹ق.
* حسن بن علی العسکری (ع)، التفسیر المنسوب إلی الإمام ابی محمد الحسن بن علی العسکری (ع)، قم ، مدرسة الإمام المهدی، ۱۴۰۹ق.
* سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۳م.
* سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۳م.
* شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، تحقیق: عزیزالله عطاردی قوچانی، تهران، بنیاد نهج البلاغه، ۱۴۱۳ق.
* صدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین بن بابویه القمی، معانی الأخبار ، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۱ش.
* صدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین بن بابویه القمی، معانی الأخبار ، تحقیق علی اکبر غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۱ش.
* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة النشرالاسلامی التابعة لجماعة المدرسین.
* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة النشرالاسلامی التابعة لجماعة المدرسین.
* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه اعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق.
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن ، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۵ق.
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن ، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۵ق.
* طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، جامع البیان عن تأویل آی القرآن ، با مقدمه خلیل المیس، تحقیق صدقی جمیل العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
* طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، جامع البیان عن تأویل آی القرآن ، با مقدمه خلیل المیس، تحقیق صدقی جمیل العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
* عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی ، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المکتبة العلمیة الإسلامیة.
* عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی ، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المکتبة العلمیة الإسلامیة.
* فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق۴۵۲.
* کتاب مقدس تورات، ترجمه ماشاءلله رحمان پور داوود و موسی زرگری، تهران، انجمن فرهنگی اوتصر هتورا، ۱۳۶۴ش.
* کتاب مقدس تورات، ترجمه ماشاءلله رحمان پور داوود و موسی زرگری، تهران، انجمن فرهنگی اوتصر هتورا، ۱۳۶۴ش.
* مجلسی، محمّد باقر، بحارالأنوار، بیروت، الوفاء، ۱۴۰۳ق.
* مجلسی، محمّد باقر، بحارالأنوار، بیروت، الوفاء، ۱۴۰۳ق.
* مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الكتب الاسلامیه‌، تهران، چاپ سی و دوم ،‌ ۱۳۷۴ش‌.
* مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الكتب الاسلامیه‌، تهران، چاپ سی و دوم ،‌ ۱۳۷۴ش‌.
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالكتب الاسلامیه‌، چاپ سی و دوم‌، ۱۳۷۴ش‌، ج۶، ص۱۱۴-۱۲۰.
* ملایوسفی، مجید/ معماری، داوود، گناه نخستین از دیدگاه اسلام و مسیحیت، تهران، دانشگاه الهیات و معارف دانشگاه تهران، مجله ادیان و عرفان، سال چهل و چهارم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۰ش، ۱۰۱-۱۲۶.
* ملایوسفی، مجید/ معماری، داوود، گناه نخستین از دیدگاه اسلام و مسیحیت، تهران، دانشگاه الهیات و معارف دانشگاه تهران، مجله ادیان و عرفان، سال چهل و چهارم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۰ش، ۱۰۱-۱۲۶.
* [http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa112# بهشتی که در آدم در آن سکونت داشت کدام بهشت است؟ پایگاه اسلام کوئست. تاریخ ثبت: ۱۳۹۳/۰۶/۰۹، تاریخ بازدید: ۱۳۹۵/۱۰/۲۲.]
{{پایان}}
{{پایان}}
[[رده:اعلام قرآنی]]
کاربر ناشناس