شجره ممنوعه: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''درخت حسد:'''برخی روایات درخت ممنوعه را حسد دانسته‌اند<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، المکتبة العلمیة الإسلامیة، ج۲، ص۹؛ صدوق، معانی الأخبار، ۱۳۶۱ش، ص۱۲۴؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۱۶۴.</ref> و بر این باورند پس از سجده فرشتگان بر آدم، او با خود گفت «آیا خداوند بشری بهتر از من آفریده است؟» خدا او را به مقام افرادی از فرزندانش یعنی پیامبر اسلام، علی(ع)، فاطمه(س) و امام حسن و حسین(ع) که از او برتر بودند آشنا کرد. خدا آدم را از حسادت به مقام آنان برحذر داشت اما با وسوسه شیطان حالت حسادت در او ایجاد شد. بر اساس این دیدگاه معنای غیر ظاهری از درخت در جای دیگری از قرآن نیز آمده است مانند شجره ملعونه که منظور آن مشرکان و طاغوت بوده است.

#'''درخت علم و ولایت:''' برخی مفسران با استناد به روایات بر این باورند منظور از درخت ممنوع، علم یا ولایت محمد و آل‌محمد است. ماجرای درخت ممنوع بر اساس این روایات اینگونه نقل شده است که خداوند به آدم مقام ولایت پنج تن آل‌عبا را نشان داد و گفت آن‌ها از تو و همه مخلوقات برترند، اگر آنها نبودند نه تو را خلق می‌کردم و نه بهشت، جهنم، آسمان و زمين را. سپس خدا آدم را از غبطه خوردن بر مقام پنج تن برحذر داشت اما آدم در دل آرزوی جایگاه آنها را کرد و شیطان او را وسوسه کرد با خوردن میوه درخت ممنوع، زندگی جاودانه‌ای پیدا می‌کند.

در تورات از تعبیر معنوی برای شجره ممنوع استفاده شده است و درخت ممنوع را دو درخت دانسته است: درخت علم و درخت زندگی. تورات با نگاهی متفاوت از قرآن، حضرت آدم را فردی نشان داده که پیش از خوردن میوه درختِ ممنوعِ علم، هیچ دانشى نداشت و حتى برهنگى خود را تشخیص نمى‌داد، زمانی که میوه دانش را خورد خداوند برای آنکه میوه درخت زندگی را نخورد و از زندگی جاودانه (بی‌پایان) برخوردار نشود او را از بهشت اخراج کرد.