تأویل: تفاوت میان نسخه‌ها

== در روایات ==

در [[روایات]] نیز تأویل قرآن به معنای تحقق مفاد آیات و گزارش‌های قرآن آمده است که مؤید کاربرد تأویل به معنای غایت فعلی کلام است. در روایتی آمده است که [[پیامبر اکرم|پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله]] درباره آیه {{متن قرآن|قُل هُوَ القادِرُ عَلی اَن یبعَثَ عَلَیکُم عَذابًا‌|سوره= انعام|آیه= ۶۵}} فرمود:این امر به وقوع خواهد پیوست؛ ولی هنوز تأویل آن نیامده (واقع نشده) است.<ref>سنن الترمذی، ج۴، ص۳۲۷</ref> در سخنی از [[عایشه (ابهام‌زدایی)|عایشه]] نیز آمده است که گفت: {{حدیث|کان رَسولُ اللّهِ یکثِرُ اَنْ یقُولَ فِی رُکُوعِهِ و سُجُودِهِ:سُبحانک اللّهُمَّ رَبَّنا وَ بِحَمْدِکَ، اللّهُمَّ اغْفِرلِی، یتَأوّل القرآن|ترجمه= پیامبر فراوان در رکوع و سجودشان می‌گفتند:سبحانک اللهم... و بدین وسیله [اوامر ]قرآن را محقق می‌ساختند.}}<ref>صحیح البخاری، ج۶، ص۵۰؛ صحیح مسلم، سنوسی، ج۲، ص۳۷۴</ref> سخن عایشه: «‌یتأوّل القرآن‌» بدین معناست که رسول خدا به فرمان الهی در [[سوره نصر]]: «‌فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّکَ و استَغفِرهُ‌» عمل کرده، آنها را تحقق می‌بخشیدند. نَوَوِی نیز در شرح این عبارت می‌گوید: پیامبر به آنچه در قرآن بدان مأمور شده بود عمل می‌کرد.<ref>ر. ک:صحیح مسلم، نووی، ج۴، ص۲۰۱</ref> [[صدوق]] از [[امام صادق علیه‌السلام]] روایت کرده است که آن حضرت درباره آیه {{متن قرآن|هُوَ الَّذی اَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی و دینِ الحَقِّ لِیظهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّهِ‌|سوره= فتح|آیه= ۲۸}} فرمود: {{حدیث|واللّه ما نزل تأویلها بعدُ، و لاینزل تأویلها حتی یخرج القائم علیه‌السلام|ترجمه= به خدا سوگند هنوز تأویل این آیه واقع نشده است، و تأویل آن واقع نخواهد شد تا آنکه قائم آل محمد علیهم السلام ظهور کند.}}<ref>کمال الدین، ص۶۷۰</ref> روشن است که عبارت «‌ما نزل تأویلها بعدُ‌» به معنای این است که تأویل آن واقع نشده و پس از ظهور [[امام عصر|امام عصر (عج)]] تحقق خواهد یافت.

== پانویس ==